Truckstar Rijdt ‘m Zelf: Een stevige rit naar Italië

Op zondag vanuit België vertrokken naar Duitsland. Per trein door Zwitserland, zes adressen lossen en drie adressen retour laden in Italië en terug via Oostenrijk over de Brenner. Deze Truckstar Rijdt ‘m Zelf was geen kattenpis.

Lees verder onder de video.

Een gave rit naar Italië, dat zagen we op de redactie wel zitten. Een lekker bordje pasta op een zonnig Italiaans terras vormde een mooi vooruitzicht. Helaas spat die droom uiteen als we na een lange dag op maandag om 21.30 uur de truckparking in Trento opdraaien. We zijn de enige Nederlanders en voorzieningen zijn er, op een ronduit smerig toilet na, gewoon niet. Ook in de omgeving zijn geen restaurants, maar we hebben wel trek. De receptioniste van een nabij gelegen hotel stelt voor een pizza te laten bezorgen. Ach, het is beter dan niets en we zijn toch al een beetje het besef van tijd kwijt.

Eenmaal op de trein moeten de spiegels worden ingeklapt en de luchtvering in de laagste stand.

Ons avontuur in opdracht van FarmTrans begon immers al op zondag om 05.00 uur in het Belgische Lommel waar we de DAF XF 480, onze trekker voor deze week, aan de met friet geladen koeltrailer koppelen. Een pittig tijdstip voor de zondag, maar de trein van 16.30 uur wacht op ons in het Duitse Freiburg. Het is redelijk rustig op de Belgische en Franse wegen, zodat we ruim om tijd bij de terminal arriveren. Best spannend die trein, want dat hebben we nog niet eerder gedaan. We melden ons aan en daarna is het wachten totdat we erop kunnen. Uiteindelijk gaat het licht op groen en mogen we als laatsten de krappe wagon oprijden.

Nog even een uurtje slapen voordat het eerste losadres in Caiolo de deuren opent.

Bij de Italiaanse plaats Lecco raken zowel de meegenomen TomTom als de navigatie van de DAF het spoor volledig bijster. De tunnel die voor ons opdoemt, is kennelijk net open en nog niet opgenomen in de software. Leuk moment voor zo’n uitdaging. Uiteindelijk vinden we toch de juiste route en arriveren rond 05.00 uur bij ons eerste losadres in Caiolo. Nog even tijd voor een tukje. Wat liggen de bedden in onze DAF heerlijk na de harde planken van de trein.

De zon schijnt inmiddels volop en het uitzicht op de bergen en de Italiaanse meren is prachtig. We genieten met volle teugen, maar het schema geeft ons helaas weinig tijd om te stoppen. Toch gunnen we ons tien minuten voor een echte cappuccino. We zijn tenslotte in Italië, nietwaar? Een mooi moment om van chauffeur te wisselen, waarbij Arjan het stuur aan mij overgeeft. In Riva del Garda gaan er vier pallets uit, waarna we koers zetten naar het laatste adres voor vandaag.

De verse patat wordt met een heftruck uit de trailer geschept.

Arjan bemoeit zich met de navigatie. Waar die zegt dat we van de snelweg af moeten voor ons laatste losadres in Pozza di Fassa in de Dolomieten, roept Arjan dat ik nog 24 kilometer verder over de snelweg kan rijden. Wat hij echter niet gezien heeft, is dat we vervolgens op een heuse bergpas terecht komen. Daar zijn we een bezienswaardigheid tussen de toeristen met hun luxewagens en motorfietsen. Aan de klim lijkt geen einde te komen; zelfs haarspeldbochten blijven ons niet bespaard. De beloning is er gelukkig naar: het uitzicht bovenop de pas is waanzinnig.

Het hele verhaal van deze ‘Truckstar Rijdt ‘m Zelf’ in Italië lees je in Truckstar 11. Nooit meer een verhaal missen? Word dan abonnee!