Truckstars Throwback Thursday: bloedmooi visitekaartje

Het is weer tijd voor een mooie terugblik. Dit keer naar Truckstar editie 2-2016. Hierin schreven we over ons bloedmooie visitekaartje van Jan C. Swijnenburg Transport.

Als er met koeienletters ‘Je leest het in Truckstar’ op je trailer staat, is het natuurlijk best aardig wanneer je met die rijdende reclameposter in Truckstar komt. Zo geschiede in 2016. In het holst van de nacht melden we ons in Ottoland bij Jan C. Swijnenburg Transport, in de wereld van het transport heel bekend vanwege de vele gele lampen op de auto’s. Gastheer van vandaag, Johannes van den Berg, staat al te wachten.

Met eigenaar Jan Swijnenburg maak ik nog even een praatje. Hij is ook aan het laden en vertelt dat het bedrijf, in 2007 door hemzelf opgericht, nu een vloot heeft van acht trekkers, een bakwagen en dertien trailers. Het werk bestaat vooral uit distributie in Nederland en groepage naar Denemarken. De reclame op de trailer hoort bij een ‘dealtje’ met Truckstar. Swijnenburg heeft twee trailers met een wervende test voor Truckstar en voor Truckparking Europe. Hij krijgt daar een vergoeding voor. Zijn bedrijf is onder andere gekozen omdat de kleuren van de auto’s goed passen bij die van het Truckstar-logo. Jan vertelt dat ze veel positieve reacties krijgen op de tekst ‘Je leest het in Truckstar’.

Het Truckstar-logo past goed bij de kleur van de DAF XF.

Voordat we vertrekken, maken we nog een rondje door de polder om foto’s in een landelijke omgeving te kunnen schieten. Niet te lang, want we moeten op tijd laden. Onderweg naar Barendrecht vertelt Johannes over zijn half jaar oude DAF. ,,Dit is de eerste nieuwe auto van mijn baas. Normaal koopt hij jong gebruikte DAF´s. Omdat hij toch nieuw besteld werd, heb ik gevraagd om een handgeschakelde versnellingsbak en een Super SpaceCab zonder skylights. Het laatste omdat ik dat mooier vind, het eerste vanwege het brandstofverbruik en het gemak van een handbak bij het manoeuvreren op krappe plekken.’’

In Barendrecht laden voor Doetinchem en Haaksbergen.

Vanuit Ridderkerk draaien we de A15 op die we bijna helemaal afrijden. Via Arnhem en de A12 rijden we net voor de Duitse grens de A18 op. Voor Johannes is het alweer een tijdje geleden dat hij bij dit filiaal is geweest, maar onderaan de afslag herkent hij de route weer. Het filiaal is aan de rand van een nieuwbouwwijk gevestigd. Via de ruime parkeerplaats draait Johannes zonder moeite de trailer naar de losplaats achter de winkel. Via de laadklep lost hij de karren en duwt ze het magazijn in. Als retourvracht nemen we enkele lege karren mee.

Het laatste stuk naar Haaksbergen is mooi rijden via de N18. De talrijke rotondes en stoplichten bevestigen Johannes’ keuze voor de handbak. ,,Het opschakelen of laten uitrollen in de versnelling gaat allemaal net wat beter als je het zelf je in de hand hebt’’, zegt hij. Intussen vertelt hij over de opbouw van de DAF. ,,In overleg met Jan is de auto naar mijn wensen opgebouwd. Sjaak Kentie bouwde het chassis dicht met een grote kist, lampenbeugels en een grote achterbumper. Ook het interieur van de cabine is aangepakt. Dit gebeurde met hulp van Berry, een collega bij mijn vorige werkgever. Hij verzorgt, naast zijn werk als chauffeur, ook cabine-interieurs. Ik wilde graag bruin met wit en samen zijn we tot dit ontwerp gekomen.’’

De XF werd bij Sjaak Kentie voorzien van vele extra’s zoals deze kist.

In Haaksbergen is de supermarkt midden in het dorp gevestigd en om er te komen, moeten we een aantal kleinere straatjes door. Van de hand af staat de combinatie zo op de losplaats. Het ritueel met de laadklep herhaalt zich. Na het laden van het fust en het tekenen van de papieren, zetten we koers naar de thuisbasis. Bij aankomst in Ottoland staat een deel van het wagenpark al klaar, met nog één plekje open. Als Johannes dat heeft opgevuld en alle DAF´s zijn gestart, ontstaat er een zee van geel licht, dat prachtig combineert met het rood van de trucks. Om een auto van Swijnenburg te herkennen, maakt het niet uit of het dag of nacht is.