Truckstar reed ‘m zelf – Schotland
De nieuwe FH16, 750 pk en een prachtige rit Schotland: Truckstar reed ‘m zelf deze week.
Groot was onze verbazing echter toen ze van Volvo enkele dagen voor vertrek belden met de vraag ‘of het ook een FH16 750 mocht zijn’, in plaats van de afgesproken FH 500. Daar hadden wij geen moeite mee, en zo reden we op zondag aan het eind van de middag in IJmuiden de boot naar Newcastle op.
Achter onze FH16 hadden we een strakke tautliner hangen, geladen met één adresje Newcastle en vier adressen Schotland. Met 33,5 ton totaalgewicht waren we niet bijster zwaar, maar wel zwaar genoeg om te voelen wat de truck doet en hoe die stuurt.
Goed geplande rit
De heren van Grampian Continental in IJmuiden hadden een rit voor ons gepland die goed in elkaar zat. Na het lossen in Newcastle konden we de A1 volgen omhoog richting Edinburgh om in de binnenlanden bij Lanark te lossen, en door te steken – via de majesteuze Forth Road Bridge – en Perth en Dundee, naar Aberdeen. Op dinsdagmorgen hebben we daar twee adressen gelost en konden we door naar het laatste losadres in Fraserburgh, helemaal in het noorden.
In Groot-Brittannië los je negen van de tien keer van de zijkant.
De rit was een boeiende aaneenschakeling van drukke doorgaande wegen, smalle binnendoor-weggetjes, veel rotondes, drukke stadscentra en kleine dorpjes, veel klimmetjes, prachtige uitzichten, veel sneeuw, en goed geconcentreerd rijden.
Her en der is het een kwestie van ‘goed mikken’ tijdens het passeren van andere trucks.
Mooi wegtrekken
De FH gaf geen kik en leek er net zoveel zin in te hebben als wij. De auto ligt lekker op de weg, loopt heerlijk rustig, stuurt fijn en de I-Shift schakelt perfect, zo is de eerste conclusie. Ook mooi is het wegtrekken met 750 pk na een rotonde. Een truck die achter ons op de rotonde zit, is na enkele seconden niet meer dan een stipje in de spiegels.
Het was allemaal precies wat we wilden, want dat de FH lekker rijdt over de Europese snelwegen, dat geloven we wel. Binnendoor leer je een auto net iets beter kennen.
Verder hebben we genoten van de ruime cabine en raakten we snel gewend aan het radicale, nieuwe dashboard. Dat zit goed in elkaar. De zit achter het stuur is prachtig en ook het zicht vanuit de cabine is goed, onder andere langs de spiegels. De nieuwe FH is een grote stap de toekomst in, maar eenmaal achter het stuur blijkt dat van het degelijke en rustige Volvo-gevoel niets verloren is gegaan, zo is een tweede conclusie. Nieuw, en toch vertrouwd.
Een radicaal dashboard, waar je snel vertrouwd mee raakt.
Veel aanloop
Ook mooi was het stukgoedwerk, en we hadden veel aanloop van Britse chauffeurs die even een foto kwamen maken en in de cabine kwamen kijken. Bijna niemand in Schotland had de nieuwe FH nog gezien. In Fraserburgh had een lokale truckspotter – die interessant genoeg op de hoogte was van onze rit – zelfs twee uur in de kou zitten wachten om een grote serie foto’s te kunnen maken.
Aan belangstelling van Schotse chauffeurs geen gebrek!
De terugweg verliep via Aberdeen, waar we bij Grampian Continental op de yard konden omkoppelen en een mooie drop deck-trailer meekregen geladen met een groupagevracht voor de Botlek. Dat betekende een lekker stukje rijden naar Hull, via Glasgow en de M6 en A66. Na een nachtje op de boot naar de Europoort konden we lossen in de Botlek en terug naar IJmuiden om weer af te koppelen en afscheid te nemen van de mensen van Grampian Continental.
Het hele verhaal lees je in Truckstar, maar hieronder nog enkele foto’s.
Soepele ontscheping in Newcastle.
Ook aan sneeuw geen gebrek deze rit.
Prachtige vergezichten, en niet alleen in Schotland. Ook hier in Noord-Engeland, op de A66, is het mooi rijden.
Op de parking van de Broxden Services bij Perth.
Bij Grampian Continental op de yard zijn ze eveneens onder de indruk van de nieuwe FH.
Heel veel noordelijker konden we bijna niet in Fraserburgh.
Doet u ons er maar eentje!
