Praktijktest Renault Premium Route 450 Euro5

Vooral sinds de introductie van de jongste generatie heeft Renault Trucks veel succes met de Premium Route. Tijdens onze test in de Ardennen ontdekten we waarom: de nieuwe Premium is niet alleen fraai om te zien, maar ook vriendelijk in de omgang.

Anders dan bij het topmodel van Renault, de Magnum, voelen we ons meteen thuis in de cabine van de Premium Route. De indeling is wat conservatiever dan bij de Magnum maar daar valt prima mee te leven. Ondanks de motortunnel is er voldoende leef- en bergruimte voor een internationale rit. Er is hoe dan ook meer praktische ruimte dan in de Magnum. Dat komt vooral doordat de Premium ruime kasten boven de voorruit heeft. Nog mooier zou het zijn als die kastenwand aan de rechter kant doorliep. Nu zit daar een uitneembare plank, waarop in de auto waarin wij rijden een blikken magnetron staat. Je zou er ook een televisie kunnen plaatsen, maar vandaag de dag hang je net zo gemakkelijk een flatscreen tegen de wand.
Ook onder het bed is er bergruimte en daarnaast is de hangmatachtige bovenbedconstructie heel geschikt als bergplaats voor (bijvoorbeeld) je weekendtas. Het onderbed is met een breedte van bijna 80 centimeter in het midden en krap twee meter lengte een prima slaapplaats. Alleen de beugel die over het bed ligt, is erg onhandig. Trucks die in Duitsland geïmporteerd worden, moeten zo’n ding hebben. De beugel voorkomt dat je uit bed valt, maar deze oplossing verdient geen schoonheidsprijs. Maar goed, een paar bouten los en het leed is geleden zullen we maar zeggen. Als je eenmaal ligt op het onderbed, heb je wel last van het bovenbed. Die hangmat is weliswaar handig als bergplaats, maar hinderlijk als je eronder ligt. Hij hangt nogal door en als je wat wilt lezen of televisie kijken, zit dat in de weg. Een normaal, tegen de achterwand opklapbaar bovenbed zou onze voorkeur hebben in deze cabine.

Slim
Het dashboard is modern, maar gelukkig zijn de instrumenten prima afleesbaar. De digitale snelheidsmeter is even wennen maar eigenlijk ideaal. Verder valt er heel veel van op en rondom het stuurwiel te bedienen. Zo zit links (typisch Renault) de motorremhendel aan de stuurkolom. Verder kun je de radio, cruisecontrol, boordcomputer en de automatische versnellingsbak bedienen zonder je handen van het stuur te halen. De stoelen zijn misschien wat aan de dunne kant, maar zitten niet slecht. Irritant is de hoofdsteun die als een flapje over de rugleuning hangt. Het stukje klittenband dat het ding op de juiste hoogte moet houden, slaagt daar maar matig in. Erg slim bedacht is de koelkast die onder het bed vandaan schuift. In eerste instantie lijkt het net of er geen is, maar door het slimme ontwerp gaat hij helemaal schuil achter een bergvak met bekerhouder. Staande pakken melk kun je er niet in kwijt, maar liggend passen er wel anderhalveliterflessen in. De bergvakken aan de buitenkant van de cabine zijn erg klein. Hier zou Renault eenvoudig punten kunnen scoren door een grote klep te monteren. Daarmee wordt de bergruimte onder het bed een stuk toegankelijker en dat komt het gebruiksgemak zeker ten goede.

Optidrive
Die geautomatiseerde Optidrive transmissie schakelt als een zonnetje en in combinatie met de 450 pk sterke Dxi motor kom je niets tekort. Die paardenkrachten perst Renault uit een 11 liter blok, de Dxi11, en dat is eigenlijk dezelfde als de Dxi13 in de Magnum, maar dan met minder slagvolume. Het maximale koppel bedraagt 2.140 Nm en dat is niet gering. Dat blijkt ook in de Ardennen. De steile hellingen bij Spa Francorchamps worden voortvarend beklommen en onze Renault laat menig collega de achterlichten zien. De eindsnelheid op onze testhelling is 44 kilometer per uur. We rijden op dat moment in de negende versnelling bij 1.450 toeren. Bij afslag 16, vlak voor de Duitse grens, doen we traditiegetrouw een bak koffie bij Monique om vervolgens weer terug te rijden naar het noorden. Op de terugreis blijkt de motorrem uitstekend in staat om de 40 ton zware combinatie binnen de 60 km/h limiet te houden, ingesteld op de lange steile afdaling voor Verviers. In de achtste versnelling en bij 2.300 toeren zakt de Premium Route keurig gecontroleerd af tot vlak boven het zeeniveau en dat allemaal zonder retarder.

Conclusie
De Premium rijdt soepel en voorspelbaar, stuurt prettig en laat zich niet van de wijs brengen door sporen in het wegdek. De spiegels staan vrij ver van de relatief smalle cabine af en bieden daardoor goed zicht rondom de auto. Niet alleen de terugblik in de spiegels is prima, ook het directe zicht is goed doordat je tussen de spiegelhuizen en de A-stijlen door kunt kijken. Chauffeurs moeten misschien nog steeds wennen aan het uiterlijk van de moderne Premium cabine, maar het is beslist een fijn ding om mee te werken. Als je steeds de hele week van huis bent, wil je meer, maar voor zo nu en dan een paar nachten is hij prima.