Naar omstandigheden gaat het redelijk goed met Jos Lambregts. Weliswaar zit hij in een rolstoel met kinbesturing, maar hij heeft het idee dat het gevoel in zijn spieren weer een beetje terug komt. Op 20 augustus werd de truck waarin hij lag te slapen in brand gestoken.
Het was een traumatische gebeurtenis. “Ik werd midden in de nacht wakker vanwege zuurstoftekort in de cabine en zag door een kiertje van de gordijnen een oranje gloed”, vertelt Jos, “Toen ik het gordijn openschoof, zag ik vlammen rondom de cabine. Ik probeerde de deuren open te krijgen, maar dat ging niet. Daarna heb ik erop getrapt en erop geslagen, maar ze bleven dicht. Een ogenblik zat ik rustig op mijn stoel en dacht: dit was het dan.”
Na de gedachte aan zijn elfjarige dochtertje kwam Jos toch weer in actie. “Ik drukte op de startknop om te proberen weg te rijden, maar de motor reageerde niet. Toen sprongen wel ineens de deuren van het slot. Ik opende het rechter portier, maar daardoor kwam er ineens een golf van vuur naar binnen. Toen het linker portier, daar was minder vuur. Ik ben door de vlammen naar buiten gesprongen.”
Lees verder onder de foto
Van de truck bleef weinig over. Ook panden in de directe omgeving werden beschadigd. (Foto: Persbureau Heitink)
Overlevingskans
Het laatste wat Jos zich kan herinneren, is dat hij in de ambulance lag en een verpleegkundige tegen hem zei: “Het komt goed.” Vervolgens is hij zeven weken in coma gehouden om zijn lichaam de kans te geven te herstellen. Jos was voor 65 procent verbrand en door allerlei complicaties werd de overlevingskans van Jos op een gegeven moment op slechts tien procent geschat. “Ik hoorde later dat ik op het randje van de dood heb gelegen, want ik had vier longontstekingen, bloedvergiftiging en nierfalen en ook waren mijn longen aangetast door het inademen van giftige dampen.”
Lees verder onder de foto
Jos Lambregts met zijn zus Annemieke Jonkers, die hem trouw enkele keren per week bezoekt in de revalidatiekliniek.
In een revalidatiekliniek in Rotterdam is Jos nu bezig met een revalidatieprogramma. Het gaat heel langzaam en er is nog veel onzeker, maar hij is vol goede moed. “Toen ik wakker werd uit mijn coma kon ik totaal niets. Zelfs mijn hoofd een stukje draaien was onmogelijk. Op dit moment kan ik mijn hoofd alweer bewegen, kan ik praten zonder een spraakcanule in mijn keel en kan ik mijn linkerhand weer een paar centimeter optillen. Heel langzaam groeit er weer nieuw vel op mijn rug, armen en benen. Ik hoop dat ik deze zomer voor tachtig tot negentig procent hersteld zal zijn en het ziekenhuis kan verlaten en weer auto kan rijden.”
Gaspedaal
Zijn vertrouwen is gebaseerd op het feit dat hij in de meeste spieren alweer een stukje gevoel terug heeft. “Als ik mijn rechtervoet wil bewegen, voel ik dat er een beetje aanspanning is. Dat geeft hoop dat ik uiteindelijk mijn voet weer kan gebruiken om het gaspedaal te bedienen”, vertelt hij. De artsen zijn echter voorzichtig. Ze hebben Jos gewaarschuwd dat er twee soorten zenuwen zijn: gevoelszenuwen en aansturingszenuwen. Dat hij weer een beetje gevoel in zijn voet heeft, hoeft dus niet te betekenen dat zijn aansturingszenuw ook weer aan het herstellen is.
Lees ook: Gerrie Pol zit nog steeds thuis
Jos’ werkgever, M M Transport uit Doesburg, heeft gezegd dat Jos daar aan het werk kan als planner als hij het ziekenhuis mag verlaten, maar Jos wil het allerliefst weer op de vrachtwagen. Al van kinds af aan is hij met vrachtwagens bezig geweest en als chauffeur heeft hij voor diverse bedrijven gewerkt. Het liefst deed hij verre ritten naar Spanje, Portugal, Turkije, Oekraïne en Wit-Rusland. “Ik was vaak weken van huis. Om meer thuis te zijn, was ik in dienst getreden bij M M Transport, waarvoor ik heel gewone ritjes tussen Nederland en Italië had te doen. En juist dan overkomt me zoiets extreems.”
Lees verder onder de foto
Ruim een jaar geleden kreeg Jos van zijn werkgever een splinternieuwe Actros.
In de chauffeurswereld kennen velen Jos Lambregts en hij heeft van heel veel collega’s kaartjes en telefoontjes gehad en er werden app-groepjes voor hem aangemaakt. “Het is niet zeker of ik ooit weer op de vrachtwagen kan rijden, maar al die aandacht heeft me goed gedaan”, vertelt hij. “Het versterkt mijn motivatie. Dat is prima, want ook al kunnen de artsen geen zekerheid geven, ze weten wel dat met motivatie al de helft is gewonnen. Ik heb mezelf ten doel gesteld deze zomer het ziekenhuis gewoon lopend te verlaten.”
Daders
Wie verantwoordelijk is voor het in brand steken van Jos’ truck is nog steeds niet duidelijk. Op bewakingscamera’s van het industriegebied in Doesburg is te zien dat twee in het zwart geklede mannen om tien voor half drie ‘s nachts door de straat lopen en dat er enkele minuten na het begin van de brand een grijze Seat Ibiza hard wegrijdt. Via een uitzending van Opsporing Verzocht zijn er tips binnen gekomen en volgens de politie is er vooruitgang in het onderzoek, maar is er nog niemand aangehouden.
Jos Lambregts denkt dat de brandstichting te maken heeft met de concurrentiestrijd in de wereld van het textieltransport, waarmee zijn werkgever zich bezighoudt. “Er zijn vaker trucks in brand gestoken die vanuit Italië kleding vervoeren. Een half jaar eerder hebben een collega en ik ook een geval van brandstichting meegemaakt. Er waren op een parking jerrycans met brandstof onder onze truck leeggegoten en aangestoken. We zijn toen op tijd wakker geworden en hebben de truck door snel achteruit te rijden kunnen redden. Maar het is natuurlijk belachelijk dat dit soort praktijken plaatsvinden en dat je daar als onschuldige chauffeur slachtoffer van kunt worden.”
In de nacht van 20 augustus 2020 werd op het terrein van M M Transport in Doesburg een vrachtwagen in brand gestoken terwijl de chauffeur in de cabine lag te slapen. (Foto: Persbureau Heitink)
