In Amerika is verzet tegen een voorstel voor aanscherping van de rij- en rusttijden.
Het voorstel om de rij- en rusttijden-regeling, ofwel ‘hours of service’, aan te passen komt van de United States Federal Motor Carrier Safety Administration (FMCSA), een overheidsgerelateerd verkeersveiligheids-bureau dat de regelgeving rond het wegtransport bepaalt.
Chauffeurs, eigenrijders en transportbedrijven zitten echter niet te wachten op de aanscherpingen van de hours of service. Die zouden meer stress bij chauffeurs veroorzaken, en de productiviteit van het transport verlagen terwijl het de veiligheid juist niet ten goede zou komen.
Amerikaanse rijtijden
De Amerikaanse rijtijden geven chauffeurs veel meer vrijheid dan in Europa. Zo mag een Amerikaanse chauffeur na een (nacht-) rustperiode van tien uur maximaal elf uur rijden, zonder verplichte pauzes! (Hoewel dit nu op de schop dreigt te gaan). De dagelijkse werktijd mag echter slechts veertien uur bedragen, in plaats van de vijftien uur in Europa. Daarnaast mag een chauffeur gedurende zeven aaneengesloten dagen zestig uur werken, of zeventig uur in acht aaneengesloten dagen. Pas als die maximum aantallen uren zijn gehaald moet een chauffeur verplicht 34 uur rusten.
Stress om na (vlak voor) 4,5 uur rijden een parkeerplek gevonden te hebben, kennen ze in Amerika niet: heerlijk.
Aanscherpingen
Eén van de aanscherpingen gaat over die periode van 34 uur rust. Daarin zouden in de toekomst twee periodes tussen 1 en 5 uur ’s nachts moeten zitten, waarbij de truck ook nog eens ’thuis’ moet zijn.
Een tweede aanscherping is de invoering van een verplichte rustperiode van minimaal dertig minuten in elke periode van acht uur werken.
Deze veranderingen zullen volgens de FMCSA gezondheids-voordelen hebben en geringe verkeersveiligheids-voordelen, die zeker op zullen wegen tegen de extra kosten voor de sector en de maatschappij.
Oplossing voor probleem dat nog gevonden moet worden
Maar Steve Williams denkt daar anders over. Hij is CEO van Maverick USA, een transportbedrijf met 1.400 trucks uit Little Rock, Arkansas, en momenteel tevens voorzitter van het ‘American Transportation Research Institute’, en vertegenwoordiger van de American Trucking Associations.
In een toespraak aan het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden zegt Williams: “Deze veranderingen zijn onnodig en kunnen het beste omschreven worden als een oplossing voor een probleem dat nog gevonden moet worden.”
“Het wegtransport heeft haar safety record flink verbeterd in de periode dat de huidige hours of service gelden”, vervolgt Williams. “In die tijd, sinds 2003, is het aantal doden na ongelukken met trucks gedaald met 25 procent.” Williams haalt ook andere cijfers aan waaruit blijkt dat het aantal botsingen waar vrachtwagens bij betrokken waren eveneens flink is afgenomen.
Vermoeidheid
Dat neemt niet weg dat er toch ieder jaar een klein percentage ongevallen vermoeidheidsgerelateerd is, erkent ook Williams. Maar het verder aanscherpen van de rijtijden is volgens hem slechts een pleister op een ingewikkeld menselijk probleem.
“Mensen raken vermoeid door verschillende redenen – de meest belangrijke daarvan is hoe mensen hun vrije tijd gebruiken”, aldus Williams. “Een aanscherping van de hours of service gaat dit gedrag niet veranderen.”
De nieuwe HOS-regels moeten al op 1 juli ingaan. Maar of ze worden doorgevoerd of niet, Amerikaanse chauffeurs houden veel meer vrijheid wat betreft de rij-uren dan wij. Daar zouden ze in Brussel nog wat van kunnen leren. Interessant is overigens dat de Europese angst voor het uitbuiten van chauffeurs – een van de argumenten achter de digitacho omdat die de chauffeur zou moeten beschermen – bij de Amerikanen iets vreemds is. Die willen gewoon werken, en krijgen keurig per mijl betaald.
Bijna geen enkele Amerikaanse chauffeur werkt meer dan 65 uur per week, en pauzes houden ze echt wel met een zekere regelmaat. De Amerikaanse chauffeur kan die echter houden op een moment waarop het hem/haar uitkomt; niet als het de Europese digitacho uitkomt.
