Het is enorm leuk om het Truckstar-archief in te duiken. Deze keer doen we dat aan de hand van onze allereerste Instagram-post, vandaag (3-11-2023), acht jaar geleden.
Dit bericht op Instagram bekijken
De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
De weg is om half vier ’s ochtends nog in de greep van dikke vlagen mist. Slechts met grote moeite priemt de uitgebreide verlichting van de DAF XF van Van Rooyen door de zware nevelbanken. We zijn vanaf zijn standplaats Hierden met Henk (27) vertrokken. Onderweg naar de A6 bij Lelystad doorkruisen we de verlaten polder. “Ik zit mijn hele leven al in de kalveren. Net als een groot deel van mijn familie”, vertelt hij enthousiast. “Toen ik met dit werk begon, kwam ik al vrij snel bij Van Rooyen terecht.”
Lees ook
Bijzonder: de DAF XT, met neus, van A. Jansen b.v.
Volgens Henk valt het niet mee om binnen dit beroep aan de slag te gaan. “Je komt er niet gemakkelijk tussen en al helemaal niet als je geen achtergrond hebt in het vee. En als het dan lukt, houd je dit werk een week vol óf je blijft het je leven lang doen.”
De aanhanger bleef helemaal zoals hij was, op de velgen na.
Twee neven
“Vandaag laden we de voorwagen in Marum en de aanhanger in Staphorst. Deze vracht moet naar slachterij Ekro in Apeldoorn”’, vertelt Henk. Henks neef Rick de Weerd voegt zich ergens op de A7 achter ons, zonder dat ze het van elkaar wisten, moeten ze hetzelfde adres laden voor hetzelfde slachthuis. “Dat gebeurt vrijwel nooit, maar toevallig is het gisteren en vandaag wél het geval. Rick rijdt bij Van Mondfrans en waar we bij Van Rooyen vrijwel altijd dagritten maken voor dezelfde opdrachtgever, wisselt dat voor hem.”
“Je houdt dit werk een week vol óf je blijft het je leven lang doen.”
Als we rond 05.30 uur in Marum de dam oprijden, blijkt dat de mannen perfect op elkaar zijn ingespeeld. Henk koppelt de aanhanger af en steekt zijn voorwagen schuin achteruit voor één van de schuren. Rick geeft aanwijzingen – het is nog pikkedonker – en bedient de laadklep. Met hekken wordt een laadsluis gecreëerd en in etappes leiden de veerijders 35 kalveren de voorwagen binnen. Het is nog knap fris en de damp slaat van het jongvee af.
-
- Veerijders werken veel in het donker.
-
- Het interieur werd aangepast volgens advies van vriendin Annemarie.
-
- Je kunt veerijders echt geen gebrek aan smaak verwijten.
Veewereld
Bij boer Bouwman in Staphorst worden vandaag 220 van zulke vette kalveren weggereden. “Om vier uur is de eerste groep geladen en na jullie komt er nog een wagen”, vertelt de veehouder. Henk heeft zich dan alweer in zijn overall gestoken en drukt met de afstandsbediening de laadklep naar beneden. “Twee keer twaalf en twee keer dertien graag”, overlegt hij met de boer en diens knecht. Een eerste kalf loopt uit eigen beweging nieuwsgierig de aanhanger in, de rest wordt door Henk kalmpjes naar binnen gedirigeerd. Binnen 20 minuten staan beide lagen gevuld en is het tijd voor koffie met krentenbrood.
Henk helpt Lubbert bij het laden. Zo gaat dat bij collega-veerijders.
Exact op dat moment stapt collega-veerijder Lubbert Franken de stal in. Alsof hij het wist! Het veewereldje is hecht en dat blijkt ook tijdens de koffie. Na een tweede ronde koffie helpt Henk hem op gang met laden, maar veel tijd is daar niet voor. “We hebben een losafspraak om 09,45 uur en dan moeten we er ook echt staan, want het slachten mag niet onderbroken worden.”
In een mistig Staphorst laadt Henk de aanhanger vol.
Toen besloten werd dat Henks oude DAF vervangen moest worden, ging hij zorgvuldig te werk. Naast veel praktische zaken besteedde hij ook veel tijd aan het uiterlijk van zijn nieuwe werktuig. “De oude striping was mij te gedateerd, te ouderwets. Ik heb toen contact gezocht met Remi Menger van RTS Design. In overleg met hem en mijn vriendin Annemarie zijn we op dit ontwerp uitgekomen.” Als eigenaresse van een interieurzaak had Henks vriendin ook wel ideeën voor de binnenzijde van de DAF. “Het is gewoon een duvels mooi ding geworden. Maar denk niet dat ik nu met mijn neus in de wind ga lopen!”
Hoge standaard
Henk koppelt zijn aanhanger voor de ene deur af en parkeert de motorwagen voor de deur ernaast. Het lossen van de kalveren gaat onder toezicht van de Nederlandse Voedsel- en Waren Autoriteit (NVWA) en duurt nog geen bak koffie. Het verplichte schoonmaken kost echter een thermoskan, zeker als er een collega voor je staat die er uitgebreid de tijd voor neemt.
-
- Henk zet de wagen tegen de loshelling van de slachterij.
-
- De kalveren worden onder toezicht van de NVWA gelost.
-
- Tijdens het reinigen worden de velgen ook meegenomen.
Het daadwerkelijke slachten blijkt efficiënt en gecontroleerd te verlopen. Met behulp van een penschot wordt een kalf verdoofd; daarna wordt in één haal de hals doorgesneden. De zojuist aangeleverde kalveren zijn inmiddels uit het zicht verdwenen. Ze worden verwerkt tot nette stukjes biefstuk, filet, rib-eye en wat al niet. Henk is ondertussen met hele andere zaken bezig. Met een hogedrukspuit maakt hij ieder hoekje van zijn combinatie schoon en ook de buitenzijde wordt grondig aangepakt. Als we na de middag nog wat foto’s schieten, wordt de DAF met een bus bandenspray volledig in showstraatconditie gezet. Henk kijkt tevreden: de veecombinatie is weer helemaal conform zijn hoge standaard.
Tekst en foto’s: Klaas-Jan van Roekel
