Rijden met Volvo’s alternatieve aandrijvingen

Truckstar kon bij Volvo in Göteborg kennis maken met drie alternatieve aandrijflijnen, en zelf voelen hoe dat rijdt.

We schrijven zomer 2011 en sommige truckfabrikanten beginnen met de ontwikkeling van aandrijflijnen die alternatieve brandstoffen gebruiken. Volvo is één van de truckfabrikanten die bereid is te pionieren. De techniek staat grotendeels nog in de kinderschoenen, maar Volvo ziet twee redenen om experimenten op te zetten. Ten eerste worden al decennia lang geen grote nieuwe oliebronnen gevonden, waardoor diesel alleen maar duurder zal worden, en ten tweede is er het milieu. Er moeten minder vervuilende brandtoffen komen.

Dus sloeg men bij Volvo de handen ineen en werden drie alternatieve aandrijflijnen gekozen en ontwikkeld. Voor journalisten uit heel Europa had Volvo zes trucks klaarstaan met deze drie verschillende aandrijflijnen.

FH’s op DME

Er stonden twee Volvo FH’s die volledig op DME rijden, ofwel dimethyl-ether. Dit is een niet giftige stof die in spuitbussen wordt gebruikt. Als brandstof is DME echter ook prima geschikt. Het wordt vervaardigd uit biomassa, vooralsnog uit het zogeheten ‘black liquor’, een bijproduct van de papierproductie in Zweden.

Voor het rijden op DME gebruikt Volvo de standaard 13-liter motor, die enkele kleine aanpassingen behoeft. DME is namelijk een gas, maar moet onder hoge druk als vloeistof ingespoten worden, vergelijkbaar met een LPG-systeem. Het rijden is vervolgens niets anders dan rijden met een gewone dieseltruck.

Anders is wel dat deze trucks geen roet of andere narigheid uitstoten. Het is volledig schoon. Dat betekent ook dat AdBlue bijvoorbeeld niet nodig is om de Euro 5-norm te halen. Bovendien gaat de CO2-uitstoot met 95 procent omlaag omdat DME uit biomassa gewonnen wordt. Volgens Volvo is DME een absolute kanshebber als brandstof voor de toekomst. Overigens ligt het verbruik twee keer zo hoog als een truck die op gewone diesel rijdt. Dit komt door de lagere energiewaarde van DME.

‘Vi testar nya bränslen’: wij testen nieuwe brandstoffen.

Zo ziet de DME-brandstoftank eruit.

FM’s op DieselMethaan

Daarnaast had Volvo twee 6×2 FM-trekkers klaarstaan die op een mix van diesel en vloeibaar gemaakt methaangas (aardgas) lopen. Waar de DME-trucks nog in een vroeg teststadium zitten, begint Volvo dit jaar met een beperkte serieproductie van honderd van de DieselMethaan trucks voor de Nederlandse, Britse en Zweedse markt. In 2012 worden er vierhonderd geproduceerd.

Het rijden met deze trucks is wederom niet anders dan rijden met een gewone FM op diesel. Het testvoertuig waar wij mee reden was dertig ton zwaar. Met 460 pk had de motor dan ook geen enkel probleem met de hellingen op de testroute: een bijzonder plezierige, en ook redelijk stille rij-ervaring.

Het methaangas voor deze trucks wordt vloeibaar gemaakt en heet daarom Liquefied Natural Gas (LNG) of Liquefied Bio Gas (LBG). Met deze laatste variant kan de CO2-uitstoot met zeventig procent naar beneden.

Tot 75 procent van de diesel kan vervangen worden door LNG of LBG. Als de gastank leeg is, rijdt de truck gewoon door op alleen diesel. Uiteraard heeft de motor een aantal aanpassingen en is daarom duurder in aanschaf, maar vergeleken met een motor die alleen op gas rijdt, is deze motor 25 procent zuiniger. Bovendien is aardgas goedkoper dan diesel.

Volgens Volvo hebben de motoren ook een iets lager koppel en vermogen bij lage toeren. Tijdens het rijden was daar echter niet bijster veel van te merken.

Aan de rechterkant van het chassis is niks geks te zien.

Links aan het chassis zit echter de gastank.

FE Hybrid

Ook zeer interessant was het rijden met Volvo’s FE Hybrid. Wij reden met een 6×2 bakwagen van 26 ton, die reeds op Nederlands kenteken stond en op korte termijn afgeleverd wordt aan St. Van den Brink uit Ermelo.

De FE Hybrid is vooral geschikt voor de stadsdistributie en als vuilniswagen. Roteb in Rotterdam heeft er al één in gebruik als vuilniswagen. Hoe vaker de auto remt, des te meer energie er namelijk bespaard wordt, of beter gezegd: teruggewonnen wordt.

Als de accu’s (deels) opgeladen zijn door een aantal rem-acties slaat de motor automatisch af – best een gekke gewaarwording als je voor een stoplicht staat dat vervolgens op groen springt. De elektromotor neemt het dan over, en verzorgt samen met de I-Shift de aandrijving, tot op twintig à dertig kilometer per uur.

Op het dashboard vind je overigens ook een knop waarmee je de auto gedwongen elektrisch kan laten rijden, mocht dit noodzakelijk zijn in bijvoorbeeld een drukke winkelstraat. De auto stoot dan geen uitlaatgassen uit, en hij is superstil, een enorm voordeel bij bijvoorbeeld het bevoorraden van winkels in de randen van de nacht.

Reeds op Nederlands kenteken, de 6×2 FE van St. v/d Brink.

Het accupakket zit rechts aan het chassis.

Waarom deze technieken?

De vraag is echter, waarom ontwikkelt Volvo al deze technieken? Voordat we mochten rijden met de testrucks kregen we tijdens een korte seminar het eenvoudige antwoord.

Zo’n tachtig procent van al het transport geschiedt met trucks, en dat heeft twee nadelige gevolgen: Eén op de drukte en verkeersveiligheid op de weg; de ander ligt in het gebruik van diesel. Nu zijn dieselmotoren al enorm schoon geworden, maar de CO2-uitstoot is nog altijd een ongewenst effect. Daarnaast zal in de toekomst de diesel schaars en duur worden als, zoals gezegd, de olievoorraden verder afnemen.

Onderdeel van het probleem

Volvo accepteert daarom dat het als truckproducent onderdeel van het probleem is, zo legde Lennart Pilskog uit; hij is Director Public Affairs bij Volvo Trucks. De strategie die Volvo ontwikkeld heeft rust op twee pijlers: In eerste instantie moeten trucks efficiënter met brandstof omgaan, en tegelijkertijd moeten verschillende alternatieve brandstoffen onderzocht worden.