Vernieuwend is ie sowieso, en hij is verkozen tot Truck van het Jaar 2014 – gekozen door chauffeurs. Maar hoe houdt de nieuwe FH zich in een Praktijktest?

Praktijktest Volvo FH460 Euro 6

Het was voor sommigen even wennen, maar inmiddels is de nieuwe Volvo FH door velen omarmd als een mooie truck. Eind 2013 werd de Volvo FH na drie intensieve testdagen zelfs gekroond tot winnaar van de Truck van het Jaar 2014-verkiezing.

Eigenschappen zoals een uitstekende zitpositie achter het stuur, perfect schakel- en rijgedrag, en kleine dode hoeken maken dat de Volvo in de ogen van onze testchauffeurs de beste lange afstandstruck van het moment is.

Eerder in 2013 voelden we bovendien een FH16 750 aan de tand tijdens een barre rit door een besneeuwd Schotland en Noord-Engeland. Dat was een fantastische kennismaking met de nieuwe FH. Verder horen we van chauffeurs veel positieve geluiden over de truck. Maar hoe scoort hij in onze praktijktest en wat doet de nieuwe FH 460 in Euro 6-uitvoering qua verbruik eigenlijk? Op onze Ardennenroute laat de Zweed zien wat hij waard is.

Globetrotter uit de Zweedse testvloot

De importeur stelde een fraaie Globetrotter uit de Zweedse testvloot beschikbaar. De 460 pk- motor is tot nu toe in aantallen de meest bestelde uitvoering en daarmee buitengewoon representatief – ook al omdat dit bij Volvo vanaf de introductie in 2012 tot de zomer van 2013 de enig leverbare motor in Euro 6 was. Andere vermogens waren tot dan toe alleen verkrijgbaar in Euro 5-versie.

Testchauffeur Mikael Rosell, de vriendelijke Zweedse testbegeleider vanuit Volvo, heeft bij aankomst een uiterst gestroomlijnde testoplegger achter de FH hangen. Die wisselen we meteen om voor onze eigen Pacton. Zo’n gladgestreken luchtweerstandswonder is prachtig, maar benadert de praktijk geenszins en maakt een eerlijke vergelijking onmogelijk.

Zuinige techniek

Na een dag meten en foto’s maken draaien we aan het begin van de tweede testdag ’s morgens vroeg de sleutel om en starten de motor. We tanken de truck tot de rand toe af en beginnen aan onze testroute van Asten via Eindhoven, Maastricht, Luik en Verviers de Ardennen in.

Het ontwerp van de motor is niet nieuw, maar met de nodige extra SCR-techniek en beperkte EGR (uitlaatgasnabehandelingssystemen) voldoet hij aan de Euro 6-norm en heeft daarom ook bijna dezelfde karakteristieken als de Euro 5- en EEV-varianten. Hij levert, zoals gezegd, de bekende 460 pk en geeft 2.300 Nm aan koppel af. Het vermogen is bij deze motor echter tot 1.800 toeren beschikbaar, in plaats van tot 1.900 toeren bij Euro 5 en EEV.

Een klein verschilletje en hoe dan ook ruim voldoende voor een totaalgewicht van veertig ton. Werken moet de motor op de steile en lange hellingen natuurlijk wel. Om het verbruik binnen de perken te houden, past Volvo – net als andere merken – diverse trucjes toe.

Zo gebruikt de pomp van de stuurbekrachtiging een variabele hoeveelheid energie, maar nooit meer dan strikt noodzakelijk. Ook montage van een efficiënte dynamo helpt, net als een compressor die automatisch ontkoppelt als hij niet gebruikt wordt.

I-See helpt

Dan is er het I-See-systeem. Als de truck een bepaalde route nog niet eerder heeft afgelegd, worden de topografische gegevens opgehaald uit de I-See Cloud. Staat de benodigde informatie daar nog niet in, dan slaat hij de ritgegevens zelf op en stuurt die nog tijdens de rit de Cloud in, zodat ze voor een volgende Volvo wel in de database staan. Werkt die datalink niet goed, dan kan dat direct gevolgen hebben voor het verbruik van de truck.

Concurrenten Scania en Mercedes-Benz werken met systemen waarbij de topografische gegevens al aan boord zijn en geraadpleegd worden in combinatie met de GPS-locatie. Dat klinkt ons betrouwbaarder in de oren, maar bij Volvo zeggen ze juist dat de realiteit – zelf over een weg rijden – betere gegevens oplevert dan wat er in de databases van de kaartenleveranciers staat.

Prima dieselverbruiks-cijfers

Tijdens deze praktijktest werkt I-See in ieder geval prima en zet onze FH heel nette verbruikscijfers neer: 45,9 l/100 km op het bergtraject (in de regen) en dat is beter dan de 48,7 l/100 km van de Iveco Stralis Euro 6, waarop zo’n systeem ontbrak. In het bergtraject benadert de FH het verbruik van andere Euro 6 praktijktesttrucks, die wel over de topografie van de weg beschikken, namelijk de Actros, (44,4 l), Scania G450 (43,1 l) en Scania R580 (45,6 l).

Op het vlakke stuk loopt de FH met een verbruik van 28,8 l/100 km keurig in de pas met de nieuwe Actros, (28,6 l), Scania G450 (29,6 l), Scania R580 (31,7 l) en Iveco Stralis (29,8 l).

Overigens is het AdBlue-verbruik wel wat aan de hoge kant vergeleken met de concurrenten. Dit komt doordat Volvo het gebruik van EGR – het terugvoeren naar de verbrandingskamers van een deel der uitlaatgassen – beperkt. De motor en motorolie zouden zo langer schoon blijven, want er komen minder roetdeeltjes in de cilinders terecht en daarnaast blijft de boel iets koeler, wat beter is voor de levensduur van de motor en de lengte van de onderhoudsintervallen omdat de zuurgraad van de olie binnen de perken blijft.

Om toch de Euro 6-norm te halen, is er wel wat extra ureum nodig en dit leidt tot een iets hoger AdBlue-verbruik.

Vertrouwde solide Volvo-gevoel

Tijdens het rijden geeft de FH je als chauffeur het solide, rustige en vertrouwde Volvo-gevoel. Het is ontspannen sturen in deze auto. Dit is ook te danken aan de stuurinstelling. Het bekende instelpedaaltje kent nu twee standen en daarmee kun je het stuur op alle mogelijke manieren omhoog halen, naar onderen duwen, naar je toe halen, wegduwen en knikken. Perfect.

Evenzo perfect is het messcherpe schakelgedrag van de I-Shift versnellingsbak, waarvan het pookje onveranderd aan de stoel zit. I-Shift draagt duidelijk bij aan de rustige rijbeleving van de FH, evenals het feit dat de motor al bij lage toeren lekker oppakt en goed trekt.

Handig is de Work Remote, een draadloos kastje waarop allerlei functies zoals de bediening van de luchtvering en het aflezen van aslasten ge programmeerd kunnen worden. Je kunt ‘m buiten de auto gebruiken en na gebruik zet je het ding weer terug in z’n houder in de linker A-stijl. Daar belemmert ie het zicht niet, en mocht de Work Remote vanaf die hoogte naar buiten vallen, dan overleeft ie de klap. Rij je weg terwijl de Work Remote nog ergens buiten de auto ligt, dan krijg je een signaal in het dashboard dat je het ding dreigt te vergeten.

Radicaal maar goed doordacht

Het stuur en het dashboard zijn wat radicaal ontworpen, maar het stuur biedt wel alle knoppen die je gebruiken wil, in een logische rangschikking, en op het dashboard zie je snel alle informatie die je nodig hebt. Volvo vindt dat je tijdens het rijden zo min mogelijk afgeleid moet worden en daar speelt ook het dashboard met zijn enkele, centrale klok een rol in.

Daarnaast moet de chauffeur een optimaal uitzicht hebben. Dat hebben de ontwerpers uitstekend voor elkaar, onder andere door de schuin aflopende zijruiten en de ruimte naast en tussen de zijspiegels. Door de voorruit zie je bijvoorbeeld een halve meter meer dan bij bijvoorbeeld de hoogste uitvoering van de nieuwe Actros.

Noodluik en veiligheid

Bij Volvo is goed en grondig nagedacht over deze truck, dat is duidelijk. Het noodluik in het dak is daar eveneens een goed voorbeeld van. Mocht je onverhoopt kantelen, dan kun je hierdoor ontsnappen. Een ander voordeel van het luik is dat het overdag licht doorlaat.

Verder zitten er de nodige actieve veiligheidssystemen op deze FH zoals Lane Keeping Support, Lane Changing Support (LCS), ESP en ACC. Stuk voor stuk prima hulpmiddelen, al moet je er op bedacht zijn dat LCS waarschuwt met een soort toeter en een lampje in de A-stijl als er rechts een auto naast je zit en jij je knipperlicht aandoet voordat die verdwenen is.

Bijzonder prettig is de vering. Op de vooras van deze FH is dit bladvering met een slim knikje erin, dat een uitstekend weggedrag oplevert. Daarnaast is de cabinevering van de nieuwe FH beter dan die van de het vorige model en helt hij minder over in bochten.

Dit slimme knikje in de bladvering van de vooras verzekert een prima weggedrag.

Stahoogte

We testen ook de cabine. Anders dan de XL-cabine van de Truck van het Jaar-Volvo heeft dit exemplaar het standaard Globetrotterdak. Ondanks dat dit de middelhoge uitvoering is, is de stahoogte op de motortunnel niet slecht. Ter illustratie: zelfs Korneel met zijn 1,91 meter kan hierin moeiteloos rechtop staan. De vloer is net niet helemaal vlak: de motortunnel is negen centimeter hoog, maar wat ons betreft staat dat randje het leefcomfort op geen enkele manier in de weg.

Tijdens het rusten is het prima toeven in de Volvo-cabine. De rechtopstaande voorruit zorgt ervoor dat vrijelijk bewegen tijdens het omkleden evenmin een probleem vormt. Dat was – zoals bekend – bij de Classic FH niet altijd het geval. Het vele glas van de escape hatch versterkt de ruimtelijke indruk, maar daardoor levert de FH-cabine wel iets aan bergruimte in.

Deze cabine is perfect voor chauffeurs die solo onderweg zijn. Ga je vaker met twee man op stap, dan is de XL wellicht een betere keuze, want bij montage van een tweede bed maakt de kastenwand dat de ruimte om jezelf te draaien op het bovenbed in de standaard Globetrotter erg beperkt wordt.

Staan gaat goed in deze Globetrotter. Het grote dakluik gaat ten koste van een klein beetje opbergruimte maar laat wel lekker veel licht door.

TV-opties

Een eenvoudig draaibare bijrijdersstoel en het elektrisch verstelbare bed dragen bij aan een comfortabele vrijetijdsoverbrugging. TV kijken kan in ons testexemplaar vanaf beide posities: daarvoor monteert Volvo aansluiting voor een flat screen aan de linkerwand boven het portier. Daarbij gaat men er wel vanuit dat je met je hoofd rechts ligt op het bed. Veel Nederlandse chauffeurs liggen echter liever links. Dat kan dus wat aanpassing vergen.

Overigens is de koelkast, rechts op de motortunnel onder het bed, net iets te ver verwijderd van de chauffeursstoel. Volvo doet dit met opzet zodat je onder het rijden niet in de koelkast gaat rommelen, maar wij zijn van mening dat je zonder veel moeite een flesje of blikje moet kunnen pakken. Fijn zijn daarnaast met in- en uitstappen de diepe, grote instaptreden.

Goed zicht

Bij onze praktijktest hoort een dodehoekmeting achter de A-stijlen en spiegels. De spiegelbehuizing van de FH is een stuk compacter dan we gewend zijn en dat resulteert in positieve meetgegevens. De grote spiegels van bijvoorbeeld de MAN TGX zijn prachtig bij achteruitrijden en inhalen, maar de dode hoeken achter die spiegels, die dicht tegen de A-stijl staan, zijn onacceptabel groot.

Bij onze Volvo kijk je links en rechts tussen de spiegels en A-stijlen door. Bovendien zit je redelijk ver van de linker A-stijl en daardoor blijft de dode hoek achter deze stijl tot een minimum beperkt. Maar je kunt ook nog tussen de onderste en bovenste spiegels doorkijken.

Daarmee kun je net iets zien bewegen – het hoofd van een fietser bijvoorbeeld – wat je anders wellicht gemist had bij het optrekken voor een rotonde of kruising. Een wereld van verschil met de TGX en het maakt dat we ons veiliger voelen als we bij een rotonde naar links en rechts moeten kijken. Bij het achteruitrijden zijn de spiegels iets aan de kleine kant en ook tijdens de rit zelf merk je dit, maar het zicht naar achteren is prima en je ziet beslist geen verkeersdeelnemer of obstakels over het hoofd.

De fotograaf bevindt zich precies in de blindspot van de linkerspiegel. Goed te zien is echter hoe je als chauffeur tussen de spiegel en de A-stijl door kunt kijken, en ook door het gat tussen de boven- en onderspiegel.

Conclusie

De nieuwe FH hebben we nu op verschillende manieren leren kennen: met een dikke rit naar Schotland, tijdens de Truck van het Jaar-verkiezing en nu ook in de Truckstar Praktijktest. Verschillende zaken komen daarbij steeds naar voren. Om te beginnen is daar het prachtige ontwerp met zijn bijzondere lijnen, hoewel sommigen nog steeds moeten wennen aan de plaatsing van het Iron Mark zo vlak onder voorruit.

Binnen vallen rust en ruimte en licht op. Volvo heeft nu een langeafstandscabine die zich kan meten met de concurrenten, hoewel die van DAF en MAN nog ruimer aandoen. De lichte kleuren in het interieur en de strakke lijnen van het dashboard zijn gedurfd, het dashboard zelf zit slim in elkaar. De truck rijdt heerlijk, schakelt perfect en ook het verbruik stelt ons niet teleur. Daarnaast is het zicht gewoonweg perfect en heeft Volvo met een verder geoptimaliseerde aandrijflijn een heerlijke truck neergezet die uitstekend scoort in deze test.

Verbruik en rij-omstandigheden

Weersomstandigheden: droog, helder in Nederland, regen in de Ardennen, rond 16° C, vrij veel wind.

Rijstijl: vlot, gemiddeld 85 km/u en tijdens het inhalen tot in de begrenzer. De gereden afstand kan variëren omdat we de files er uit rekenen.

Bergtraject Luik-Sankt Vith-Luik: 146,7 km
Verbruik op dit traject:              45,90 l/100 km (1:2,17)

Vlak traject Asten-Luik-Asten:  210,9 km
Verbruik op dit traject:              28,79 l/100 km (1:3,47)
Totaal verbruik AdBlue:            9,90 l