Na alle geweld met 700 en zelfs 730 pk deze keer een wat meer bescheiden voertuig op onze testroute. Hoewel, vijfhonderd pk is nog steeds meer dan genoeg om indruk te maken op je collega’s. Tegelijkertijd blijkt zo’n 500-uitvoering ook nog eens bijzonder zuinig!
Hoewel de Volvo FH al in 1993 (!) werd geïntroduceerd, is de auto door allerlei restylingen steeds up-to-date gehouden. Bij de laatste wijziging werden ondermeer de koplampen aangepakt, werd de grille anders vormgegeven en werd er een nieuwe zonneklep ontworpen. Behalve dat de nieuwe zonneklep voor minder luchtweerstand zorgt, heeft hij het voordeel dat die verlagingen aan de zijkanten er af zijn. Wat langere chauffeurs zaten daar altijd tegenaan te kijken. Overigens gaat aërodynamica verder dan je denkt. Zelfs zorgvuldig vormgegeven wieldoppen kunnen bijdragen aan een lager verbruik.
Destijds deed die FH cabine veel stof opwaaien. De opvolger van de stoere, vierkante F-serie was volgens menigeen te vriendelijk geworden. De eerste FH was echter zijn tijd ver vooruit met zijn wigvorm die mede tot stand kwam door de enigszins schuin geplaatste voorruit. Die voorruit mag dan het verbruik ten goede komen, heel wat chauffeurs hebben toch moeite met de beperkte cabineruimte die deze vormgeving met zich meebrengt. We weten dat Volvo inmiddels druk bezig is met de ontwikkeling van de opvolger en die zal ongetwijfeld ruimer zijn. Toch voldoet de huidige FH Globetrotter voor normaal internationaal gebruik nog steeds goed, vooral in de XL uitvoering.
Onze testauto is zo’n FH Globetrotter XL die ook nog eens met alle voorhanden zijnde opties is uitgerust. Het totale optielijstje van deze trekker komt op ruim vijftigduizend euro, pure verwennerij dus. Met zijn fraaie zilvermetallic lak heeft deze Volvo een ‘high-tech uitstraling’, het is duidelijk een auto van nu. Dat wordt nog eens benadrukt als de duisternis aanbreekt en de subtiel verlichte lichtbak aangaat. Kortom, best een eigenzinnig voertuig, zo’n FH.
Opbergvakken
Een van de pluspunten van de FH zijn de grote opbergvakken die zich aan weerszijden van de truck achter de deuren bevinden. Volvo heeft dit ooit als eerste in Europa ingevoerd en de kasten van dit merk zijn nog steeds de grootste! Helaas wordt het rechter opbergvak deels opgeslokt door een kastje met apparatuur maar desalniettemin blijft er voldoende ruimte over voor allerlei zaken die je liever niet in de cabine wilt hebben. We noemen spanbanden, werkhandschoenen, een kan olie en dat soort dingen.
Aan de linkerkant is er achter de cabine een keurige opstap naar de catwalk. De zijfender laat zich eenvoudig openen en er zijn prima handgrepen aanwezig. Een gemakkelijke opstap dus die eindigt op een keurig stukje traanplaat. Ook de voorzieningen voor de slangen zijn netjes in orde. Als je met de losse trekker rijdt dan vind je voor iedere slang een keurige ophangbeugel.
Pedaaltje
In de cabine is het al net zo netjes geregeld in de Volvo. De instap via drie treden gaat probleemloos en de griphandles zitten waar je ze verwacht. De ideale zitpositie achter het stuur is eenvoudig te vinden dankzij de elektrisch verstelbare zetel. Ideaal is dat er een aantal voorkeuzeposities in te stellen zijn waardoor de hele stoel zich na één druk op de knop in jouw ideale stand zet. Typisch Volvo en nog steeds erg handig is het verstelmechanisme voor het stuurwiel. Dat activeer je namelijk met een voetpedaaltje aan de linkerkant van de stuurkolom. De meeste merken hebben vandaag de dag een schakelaartje aan de linkerkant van de stuurkolom maar het pedaaltje werkt ook uitstekend. Sommige testchauffeurs hebben trouwens liever een pedaal dan een schakelaar maar het is maar net wat je gewend bent.
Alert
Het dashboard is overzichtelijk waar het de plaatsing van schakelaars en knoppen betreft; alleen het display zou duidelijker mogen. De cijfertjes zijn aan de kleine kant en niet altijd gemakkelijk afleesbaar. In de avonduren heb je de minste problemen, als het display verlicht is en beter afleesbaar. Vooral de instellingen van de boordcomputer en de ACC cruise control vereisen enige studie. Leuk is het ‘Alert’-systeem van Volvo. Zolang je fit achter het stuur zit, zijn alle balkjes in de display zichtbaar; naarmate je vermoeider wordt, zie je de balkjes verdwijnen. Zijn er zo weinig balkjes over dat je in de gevarenzone komt, dan adviseert de truck je om even te pauzeren. De truck ‘weet’ dit door je rijgedrag te analyseren. Zolang je keurig tussen de lijntjes blijft rijden, gaat het systeem ervan uit dat je bijzonder ‘Alert’ bent. Wanneer je slordiger gaat sturen, wordt er aangenomen dat je vermoeid raakt. Helaas kan de techniek nog niet het onderscheid maken tussen een goede en een slechte chauffeur. Als je van nature toch al slordig rijdt, zul je in de Volvo vaak het advies krijgen om koffie te gaan drinken. Gelukkig levert onze rijstijl geen extra rust maken of koffietijd adviezen op.
Technisch
Vierhonderd pk is al steeds vaker de standaard voor internationaal transport en de tendens is nog steeds stijgende. De 500 pk grens komt dan ook steeds dichterbij, zelfs voor vloten en daarvoor is deze Volvo een prima aanbieding. De FH met 500 pk werd in 2009 geïntroduceerd en heeft als krachtbron de D13C500 zoals hij officieel heet. Het is een 13 liter 6 cilinder diesel-lijnmotor met een bovenliggende nokkenas, vier kleppen per cilinder en pompverstuivers. Deze motor werkt met nabehandeling van de uitlaatgassen met SCR technologie om de verplichte Euro 5 emissienorm te halen. Het maximale koppel ligt tussen de 1050 en 1400 toeren en bedraagt maar liefst 2500 Nm. Dat betekent dus een hoog maximaal koppel over een breed toerenbereik. Als extra is de Volvo Engine Brake met een vermogen van 375 kW bij 2300 tpm verkrijgbaar. Een uiterst effectieve motorrem waarvan wij blijven hopen dat deze ooit eens een standaard voorziening zal worden. In ieder geval zorgt de VEB+ zoals deze motorrem voluit heet, ervoor dat een retarder volstrekt overbodig is. De afdaling tijdens de motorremtest wordt voorbeeldig afgelegd met de snelheidsmeter continu op de 60.
Stil
De FH500 is bijzonder stil, zeker nadat de fan is afgeslagen die werkt bij een koude start. De eerste kilometers zijn altijd even wennen met zo’n fan, maar zodra die uit is, overheerst de rust in de cabine. De Volvo stuurt erg fijn en de vering is op hoog niveau. De cabine staat rondom op schroefveren en dat blijkt de beste oplossing. Op luchtbalgen wordt zo’n FH toch altijd wat beweeglijk; staal rondom is een betere keuze. De onvolprezen I-Shift doet zijn werk zonder dat we de geringste behoefte hebben om in te grijpen. Het gaat om de I-Shift AT2612D. Een elektronisch geregelde splitter- en rangeversnellingsbak met 12 versnellingen voor automatisch schakelen en de mogelijkheid tot handmatige versnellingskeuze. De automaat kan een koppel van 2600 Nm aan, voldoende dus voor deze FH. Tijdens de testrit merken we dat dit technische duo zorgen voor souplesse en traploos op- en terugschakelen en de VEB verricht zijn nuttige arbeid naar behoren. De goed ingestelde software doet de rest. Het enige wat de lol een beetje bederft is de I-Roll functie met zijn pendelende gedrag. Gelukkig lijken ze dat in Zweden nu ook door te krijgen. In de toekomst zal de software worden aangepast waardoor het pendelen over is.
Record
Bij terugkomst in Asten blijkt dat we ons record op de Truckstar Praktijktestroute verbroken hebben. Daarbij moeten we wel een kanttekening plaatsen. Om logistieke redenen konden we namelijk geen gebruik maken van onze eigen Pacton oplegger. Hierdoor is de test gereden met de zwaar gestroomlijnde Volvo testoplegger. Die is voorzien van een vlakke bodem, dichte zijkanten en een volledig gladde buitenkant. Bovendien is het dak aan de achterzijde licht afgeschuind. Hoeveel procent dat precies scheelt met onze ‘standaard’ schuifzeilen oplegger is moeilijk te zeggen maar het is natuurlijk wel van invloed. Maar hoe dan ook, de FH 500 heeft een prestatie van formaat neergezet.
Pluspunten:
1: Bijzonder zuinig
2: Uitstraling
3: Afwerking interieur
Minpunten:
1: Bereikbaarheid koelkast
2: Bed verkeerd om
3: Beperkte ruimte
