Praktijktest Renault T430 Low Sleeper Cab Euro 6

Franse zilvermeeuw getest

Een Renault T430 met Sleeper Cab in de lage uitvoering. Wat is dat eigenlijk voor een truck? In deze praktijktest komen we erachter.

Een eigen karakter

Sommigen vinden de T-serie niet mooi, sommigen vinden ‘m juist prachtig terwijl anderen er nog niet helemaal over uit zijn. Duidelijk is in ieder geval dat Renault een truck heeft neergezet met een eigen karakter; één die zijn Franse afkomst niet verloochent.

En als we Renault mogen geloven, is de T een toonbeeld van Franse ideeën over comfort. Onderhuids schuilt echter vooral Zweedse techniek en bovendien gelden Zweedse kwaliteitsnormen voor de truck als geheel. De vraag is daarom hoe dit huwelijk tussen Zweedse techniek en degelijkheid en Franse stijl en comfort in de praktijk uitpakt.

Een interessant huwelijk tussen Franse comfort-ambities en Zweedse kwaliteitsnormen.

Marktverdeling

De T-serie is in ieder geval een mooi voorbeeld van Europese samenwerking en de truck is natuurlijk primair ontworpen voor het Europese wegtransport. Die truckmarkt is volgens moederbedrijf Volvo Group op te splitsen in drie delen: zogeheten value-trucks, high end-trucks en premium-trucks. Met andere woorden: een topklasse, een middengroep en de rest. Daaronder zit nog een basic-segment, maar dat type trucks vind je vooral in landen zoals India en China.

Renault zal van Volvo Group ergens een plekje moeten zoeken tussen value en high end in. Volvo Trucks wordt naar het premium-niveau getild, zodat de twee merken elkaar in Europa niet te zeer in de weg zitten. Toen dit bekend werd, was het even slikken voor de Fransen. Gelukkig voor Renault was de T-serie de uitrol van deze marketingstrategie vóór, en de ontwerpers gingen uit van een plek in de topklasse. De truck zoals die er nu staat, neigt daarom naar de premium groep en zal het daar tegen zijn concurrenten moeten opnemen.

Goed rijgevoel

Comfort was voor de Franse ontwerpers een punt waarop de T-serie moest uitblinken. Er is maar één manier om dat te ervaren: we gaan er mee rijden. Uiteraard nemen we onze eigen testtrailer mee op onze Ardennenroute. Na het aftanken van de truck ’s om 06.00 uur draaien we bij Asten de A67 op. Daar valt meteen op hoe gemakkelijk de T-serie stuurt. De truck voelt daarnaast solide aan. Hij is stug genoeg geveerd en de 10,8 liter DTI 11-motor met 430 pk vermogen en maximaal 2.040 Nm heeft geen problemen met onze veertig ton totaalgewicht.

Met het rijden en het rijgevoel is niets mis.

Op fijne hoogte

De zit achter het stuur en de positie op de weg in de lage cabine bevallen ook uitstekend. Natuurlijk straalt de High Sleeper Cab meer prestige uit en heeft die een vlakke cabinevloer, maar het rijgevoel is wat ons betreft iets beter in trucks waarbij je met drie stappen binnen bent, in plaats van de vier zoals bij de hoge T-serie of de hoogste variant van de Actros.

De klim naar de cabine van deze T brengt je op 143 centimeter boven het wegdek. Ter vergelijking: in de nieuwe FH is dat 154 cm met drie treden en 165 cm met vier treden in de hoogste nieuwe Actros. Op de langere afstanden is een hoge instap niet zo’n punt en heb je een vorstelijk uitzicht op het verkeer. Met zijn beduidend lagere instap onderscheidt onze T430 zich van die groep. Eigenlijk valt ie meer in de categorie Scania G-serie en Renault Premium, zijn voorganger dus – trucks in het overgangsgebied tussen de zware distributie en meerdaagse ritten naar buitenlandse bestemmingen.

Stunten met verstellen

Ook al is de zit achter stuur mooi en rijdt de T goed, de stuurverstelling schiet tekort. Met een dubbele knik kort boven elkaar in de stuurkolom verwacht je dat je een optimale positie kunt vinden, maar dat kan niet. Het stuur kan niet ver genoeg omhoog en kan onvoldoende gekanteld worden. Met de vergrendelingsknop los voelt het geheel bovendien erg ongemakkelijk en wankel aan. Daarnaast zou een pedaaltje beter werken dan een knop omdat je dan met beide handen het stuur kunt vasthouden bij het zoeken naar de beste instelling.

Eenmaal onderweg valt er prima te leven met het stuur van de Renault. Het ligt lekker in de hand en de knopjes die zich ook aan de achterkant bevinden, laten zich gemakkelijk bedienen. Verder is de stoel erg fijn. Die wordt, net als het stuur, op bestelling met leer bekleed. Beide dragen bij aan een luxe rijbeleving, net als het 7 inch kleurenscherm in het dashboard. Hierop vind je duidelijk afgebeeld alle functies van het menu, waaronder rijtijden en tal van andere gegevens, maar ook de gekozen retarder-stand – mits de truck daarmee uitgerust is en je hem inschakelt natuurlijk. Met deze assistance electronique en het secundaire touchscreen voor Optifleet, navigatie, etc, is Renault absoluut bij de tijd.

Een beroerde stuurwiel-instelling in een verder goed uitgekiende werkplek gesierd door mooie materialen.

Fijn schakelen

De Optidriver versnellingsbak heeft als basis de I-Shift-bak van Volvo maar is door Renault met eigen software afgesteld. Je zet hem in de versnelling door een deel van een stengel rechts aan de stuurkolom naar stand D te verdraaien, dus enigszins vergelijkbaar met de bediening bij Scania en Mercedes. Wil je achteruit, dan moet de schakelaar eerst naar D. Vervolgens draai je een ander, terugverend deel naar R. Als je stilstaat, zet je met een klein tikje de hele stengel omhoog en dan staat de bak weer in zijn vooruit.

Die bak schakelt uitstekend en op de juiste momenten, hoewel hij tijdens het invoegen een keer van zijn negen naar de elf gaat. Nogal ambitieus als je vaart wil maken met veertig ton om in te voegen. Ingrijpen kan, maar dat doen we in dit geval niet want er is ruimte genoeg en we kunnen prima invoegen.

Mooie materialen

Het ontwerp van het dashboard is keurig, de toegepaste materialen zijn mooi en ze lijken duurzaam. Het rechterdeel van het dashboard is naar de chauffeur toegebogen en dat is fijn. Iets minder fijn is dat de klokkenwinkel met digitale snelheidsmeter wat laag tegen de voorruit is geplaatst. Dat had hoger gekund, maar alles is wel prima af te lezen.

Helder zicht

Het zicht door de voorruit en schuin aflopende zijruiten is prima, evenals het zicht in de spiegels. Aan de rechterkant lopen de A-stijl en de spiegel helaas in elkaar over en daardoor ontstaat er een grote dode hoek. Gelukkig zit er een opening tussen de onderste en bovenste spiegel wat de dode hoek enigszins goedmaakt.

Wat ook binnen de perken blijft, is het geluid – inclusief windgeruis. Met 80 km/u registreren we 63,6 dB(a). Dat is helemaal in lijn met andere trucks die we de afgelopen tijd getest hebben. Wellicht is het in de hoge T-serie nog een beetje stiller. Overigens zit er geen zonneklep boven de voorruit.

Op dit testexemplaar ontbreekt de zonneklep. De uitklaptreden in de grille ontbreken gelukkig niet.

Pittige DTI 11-motor

Het geluid van de 13 liter motor zal ook iets anders zijn, maar dat betekent niet dat we de 10,8 l DTI 11-motor waar we nu mee onderweg zijn, vervelend vinden. Integendeel. Hij loopt heerlijk en onze klimtest net voorbij Verviers doorstaat hij prima. De T bijt zich vast in de achtste versnelling en met 1.600 tpm komen we met een uitstekende 44 km/u bovenaan de lange en steile helling. Het maximale vermogen van 316 kW bereikt de motor overigens bij 1.800 toeren; bij 1.600 toeren zitten we hier bijna aan. Het maximale koppel van 2.040 Nm is beschikbaar tussen 950 en 1.400 omwentelingen per minuut en die trekkracht is waar we in de klim ook sterk een beroep op doen natuurlijk.

Laag in de toeren heeft de motor snel zijn maximale trekkracht en dat is gunstig voor het verbruik. Een common rail inspuitsysteem zorgt met een druk van 1.700 bar voor de brandstoftoevoer. Overigens is er van deze motor ook een 380 pk-versie en een met 460 pk. De 11 en 13 liters komen beide uit de Volvo-stal maar zijn door Renault op eigen wijze afgesteld en verfijnd.

De 11 liter-motor heeft pit genoeg.

Goed gehumeurd

Zonder verdere bijzonderheden bereiken we even later ons keerpunt nabij St. Vith in de Belgische, maar Duitstalige Ardennen. Vanaf de parking bij de voormalige truckstop Dreihütten vertrekken we na een korte pauze weer om een comfortabele 173 kilometer verderop goed gehumeurd uit te stappen in Asten. Niet alleen het rijden was fijn; ook de verbruikscijfers zijn aangenaam: 1:3,48 op het vlakke gedeelte en 1:2,25 op het bergtraject, waarmee deze Renault het uitstekend doet. Het AdBlue verbruik is met 9,6 liter en 6,7 procent wel aan de hoge kant.

Kijken we nog even naar het interieur. Een gevolg van de iets lagere zitpositie is de motortunnel van twintig centimeter hoogte. Die staat het leefcomfort geenszins in de weg, want vanaf deze tunnel heb je nog altijd 193 cm stahoogte. Voor de meesten is dit ruim voldoende om je comfortabel te kunnen omkleden. Een ander gevolg van de motortunnel is dat de koelkast twintig centimeter platter is uitgevoerd dan in de hoge T-serie. Flessen kunnen daardoor niet rechtop staan, maar toch kan er behoorlijk wat in.

Echt goed zijn de gordijnen. Die hebben een zilverkleurige coating aan de buitenkant en weerkaatsen daarmee zonlicht en warmte. Ze zijn dik, overlappen elkaar in het midden en verduisteren het interieur prima. Een enorme verbetering ten opzichte van de elektrische schermen van de Magnum. De binnenverlichting is met een draaischakelaar ook goed voor elkaar. De cabine van deze T is uitgerust met alle opties: rood nachtlicht, directe en indirecte LED-verlichting, en een aantal leeslampen. Het licht is mooi, dimbaar en draagt sterk bij aan de comfort- en kwaliteitsbeleving.

Bedden

Dan de bedden. Daar waar het onderbed gewoon goed lijkt en goed aanvoelt, heeft het bovenbed een interessante knikmogelijkheid. Het voorste deel kan als opklaprand dienen. Tassen en spullen blijven daardoor op het bed liggen als je eens hard moet remmen. Slim gevonden en hopelijk is de rand in de matras niet storend als je er een hele nacht op ligt. Zo op het eerste gevoel lijkt dat niet het geval, maar we hebben het nog niet goed kunnen testen.

Terug naar het onderbed. Renault wil dat we met het hoofd rechts liggen, getuige de plaatsing van een handige unit iets rechts van het midden van de achterwand. Wij liggen liever links, maar gelukkig zit de unit aan een spiraalsnoer zodat je hem ook vanaf links kunt gebruiken. Praktisch alles qua verlichting, dakluik et cetera kun je met dit kastje bedienen. Aan de rechterkant zit een soort hangmatje. Als je dit installeert, kun je lekker onderuit gezakt loungen. Verder zijn er verschillende 12- en 24-volts stroompunten in de cabine, alsook twee bergvakken onder het bed, waarvan een van binnen en van buiten bereikbaar is.

Dit is slim: een knikbaar bovenbed.

Goed huwelijk

Het interieur van de T is een duidelijke verbetering ten opzichte van de Premium en de Magnum. Deze T 430 is meer een vlootauto dan zijn hoge broer en ook de betere keuze voor de kortere afstanden. Toch heeft hij internationale allures met zijn prima interieur. De truck is stijlvol, ruim, rustig en goed afgewerkt met mooie materialen. Het comfort is van een hoog niveau tijdens het rijden en het rusten en daarmee lijken de Franse comfort-ambities en Zweedse kwaliteitseisen elkaar gevonden te hebben.

Tel daar de betrouwbare, soepele, Zweedse aandrijflijn bij op en je hebt een huwelijk dat hartstikke goed uitpakt. Als chauffeur heb je het gewoonweg goed in de T. Dan zijn er nog de prima verbruikscijfers en ongetwijfeld een interessante nieuwprijs. Dat maakt de Renault T een slimme keuze voor veel transporteurs.

Aan het einde van de rit tellen de verbruikskosten natuurlijk gewoon mee. En die vallen niet tegen bij deze T.

Verbruiksgegevens

Weersomstandigheden:        bewolkt, droog, 17-21 graden in Nederland en 24 graden in de België, lichte wind.
Bergtraject Luik-Sankt Vith-Luik:  147,1 km
Verbruik op dit traject:                44,48 l/100 km (1:2,25)

Vlak traject Asten-Luik-Asten:    214,3 km
Verbruik op dit traject:              28,73 l/100 km (1:3,48)
Totaal verbruik AdBlue:             9,6 l

Rijstijl:    vlot, gemiddeld 85 km/u en tijdens het inhalen tot in de begrenzer.
De gereden afstand kan variëren omdat we de files er uit rekenen.