‘Onbekend maakt onbemind’ luidt het gezegde en dat is ook van toepassing op de Iveco Stralis. Veel chauffeurs weten niet wat voor een prettige rijmachine dit is. Wij namen de Italiaan mee op onze testroute en waren aangenaam verrast.
Hoewel, Italiaan? De Stralis is eigenlijk net zo Duits als Bratwurst en Bier. De huidige Iveco’s worden namelijk gebouwd in de oude Magirus-fabriek in Ulm, Duitsland. Dit Duitse kwaliteitsmerk ging op in de multinational Iveco, vandaar.
Het interieur van de Stralis Active Space is uitgevoerd in lichte kleuren en oogt daardoor ruim. Die indruk wordt bevestigd als we de duimstok ter hand nemen. Met een stahoogte van bijna twee meter boven op de motortunnel kan vrijwel iedereen overeind blijven onder het fraaie, aërodynamisch gewelfde dak. Eigenlijk heeft Iveco een constructief slimmigheidje toegepast door niet langer met losse dakspoilers te werken die bovenop het cabinedak zijn gemonteerd, maar door de dakspoiler te integreren in het cabinehuis. De grote inwendige stahoogte verbaast menigeen, omdat je van buitenaf anders zou vermoeden.
Slim interieur
Ook wat de bergruimte betreft kom je niets tekort. Boven de voorruit zijn drie kasten aangebracht met daaronder twee open vakken. Alles is keurig bekleed en de kasten zijn bovendien verlicht. Onder het bed is aan weerszijden voldoende bergruimte en in het midden is ook nog een praktische schuiflade te vinden. Het deksel daarvan kan tevens dienst doen als tafeltje. De bekende Iveco-koelkast met aparte flessenkoeler is er ook nu weer en hoewel hij niet groot lijkt, is het een handig ding. Er past meer in dan je denkt! Verder vinden we overal vakjes en bakjes, tot in de armsteunen in de deuren aan toe. Kortom, een slim ontworpen interieur. Alleen het deelbare onderbed bevalt minder, hoewel het wel een keurige lattenbodem heeft.
Ook de rijeigenschappen laten een prettige indruk achter. Alle drie de gastchauffeurs die we een stuk laten sturen, zijn enthousiast. Voor hen is de Stralis een grote onbekende: wel van gehoord, maar geen ervaring mee opgedaan. Ze zijn verrast door de goede rijeigenschappen. De truck reageert voorspelbaar, voorbeeldig zelfs. De cabinevering is heel prettig en de Iveco stuurt mooi strak. Spoorvorming heeft er vrijwel geen invloed op. Niet alleen op de grote baan, maar ook in het semi-stedelijke werk voldoet de Stralis goed. Zoals bekend is het bij Maastricht één en al in- en uitvoegend verkeer, maar de Iveco geeft geen krimp, ook niet als we in de file amper nog kruipen.
Temperament
Onder de cabinevloer doet de Cursor 13-motor zijn werk in stilte. De truck mag dan in Duitsland gebouwd worden, de Cursor-motor getuigt wel degelijk van Italiaans temperament. Pasta Power dus. Al vanaf 1.000 omwentelingen is hij bij de les en dat is ontspannen rijden. Als je bij kilometerpaal 8 bij Luik richting Verviers gaat, kom je op een onlogisch verkeersplein terecht, dat veel weg heeft van een onoverzichtelijke sliert betonspaghetti. Bovendien loopt het hier aardig omhoog. Dat wonderlijke en gevaarlijke verkeersknooppunt uit de tijd van de Galliërs vraagt alle aandacht van de chauffeur en dan laat de Stralis zien dat hij een betrouwbare partner is. De 13-litermotor en de AS Tronic reageren soepel en adequaat. Sterker nog: je kunt er met de hand niet tegen schakelen.
Bij de afdaling valt de werking van de motorrem op. Die opereert in twee stappen en levert maximaal 325 kW bij 1.900 tpm. Dat is genoeg om de veertig ton zware combinatie tijdens de motorremtest in de achtste versnelling op de toegestane zestig kilometer per uur te houden. De teller loopt daarbij wel op tot rond de 2.400 omwentelingen, maar dat is helemaal niet zo zorgelijk als menigeen denkt. Veel chauffeurs zijn bang om hun motor met dat soort toerentallen te laten draaien, maar vergeet niet dat een paar jaar geleden bij dit soort afdalingen in de blauwe zone zelfs een waarde van 2.700 toeren werd bereikt.
AS Tronic
Achter het stuur vind je, mede dankzij de goed instelbare en verwarmde chauffeursstoel, een riante werkplek. Het dashboard ziet er aantrekkelijk uit. Ten opzichte van de vorige generatie is het allemaal wat ‘truckachtiger’ gevormd en ook de gebruikte materialen zijn van betere kwaliteit. In het dashboard is een fraai digitaal multidisplay aangebracht, dat eenvoudig afleesbaar is met behulp van schakelaars met scrollfunctie op het stuur. Een beetje vreemd is de plek van de lichtgrijze keuzeschakelaars van de AS Tronic-versnellingsbak: op de bovenrand van het middelste gedeelte van het dashboard. Het went, maar echt voor de hand ligt die locatie niet, omdat je toch even de aandacht voor het overige verkeer kwijt bent. Verder niets dan lof over de bedieningselementen in de Iveco-cabine. Alles zit waar je dat verwacht en je rijdt dan ook zo weg met deze Stralis.
Onze Stralis is uitgerust met Adaptive Cruise Control (ACC). Dit systeem houdt de afstand tot de voorligger scherp in de gaten en reageert zodra deze van het gas afgaat of remt. Samen met het Lane Departure System, dat ook op onze Stralis zit, houdt ACC je langs elektronische weg keurig binnen de lijntjes en op afstand. Je zou bijna denken dat brokken maken niet meer mogelijk is met dit soort systemen, maar natuurlijk blijft het uiteindelijk toch mensenwerk. Rijden met ACC vraagt overigens wel wat gewenning, want je geeft een deel van je natuurlijke chauffeursinstincten over aan de elektronica. Veel testchauffeurs krijgen in eerste instantie te maken met het kromme-teneneffect. Eenmaal gewend vinden de meesten het een prima voorziening.
Dubbel fout
Kritiek hebben we wel op de bedden. Aan de maten ligt het niet: met 75 bij 219 centimeter is het onderbed ruim genoeg en ook het bovenbed is met 78 bij 192 centimeter niet te krap. Normaal gesproken legt een chauffeur zijn bullen op het bovenbed en slaapt beneden. Het fraaie display waarmee je allerlei dingen kunt bedienen, zit echter bij het bovenbed en dan ook nog aan de verkeerde kant: het voeteneind. Met een heel simpel menu scroll je langs allerlei nuttige functies, zoals verlichting, deursloten, dakluik, radio en zelfs de wekker. Een handig en zelfs uniek ding, maar waarom zit het niet bij het onderbed? Onbegrijpelijk gewoon. En dan het leeslampje. Bij het onderbed kunnen we dat aanvankelijk niet eens vinden, maar na een kleine zoektocht ontdekken we het toch: rechts en alweer aan het voeteneind. Iveco vindt kennelijk dat een chauffeur boven moet slapen en dan ook nog met zijn hoofd aan de rechterkant. Dat is wat ons betreft dubbel fout. Dat chauffeurs beneden verkiezen, heeft met gemak te maken en dat ze het moede hoofd graag links houden, komt door de afwatering van parkeerplaatsen.
Conclusie
De Iveco Stralis is een prima auto om mee te werken, hij heeft prima rijeigenschappen en laat zich gemakkelijk corrigeren als dat moet. Met ACC heb je er nog een stuk gemoedsrust bij. De Lane Guard is meer iets voor de late avonduren, want overdag is het een irriterende aangelegenheid (die je overigens wel terechtwijst als je even niet strak zit te sturen). De goede rijeigenschappen van deze temperamentvolle Italiaan komen echter onder alle rijomstandigheden tot hun recht. Op het gemene vals plat in de Ardennen of in het stedelijke, bij zware regen of op het droge, de Iveco geeft geen krimp. Blijft dat kleine detail, die vreemde plek van dat display in de slaapruimte, als belangrijkste minpuntje.
Pluspunten
1: Ruime cabine
2: Opbergruimte
3: Mooi bovenbed
Minpunten:
1: Geen nachtkastje bij het onderbed
2: Display zit op de verkeerde plek
3: Leeslampje aan de verkeerde kant
