Half oktober begint William van Ravestein aan zijn laatste week als vrachtwagenchauffeur. Een half jaar eerder heeft hij te horen gekregen dat hij ongeneeslijk ziek is. Eén van zijn laatste wensen is nog een week lang met de truck door Nederland te rijden.
Zijn werkgever Cornelissen heeft zonder bedenkingen een trekker met oplegger beschikbaar gesteld. Rijd maar heen waar je wilt, is de boodschap. Het bedrijf heeft zelfs de tanks met diesel en AdBlue afgevuld. Ook de kosten voor tol of parkings kan hij terug krijgen. De directeur heeft hem een goede week gewenst.
Heel moeilijk
William is 33 jaar chauffeur geweest, waarvan vijftien jaar als eigenrijder, maar in juli vorig jaar kreeg hij last van zijn maag. Hij was nog nooit eerder ziek geweest, maar bleek nu een tumor in de maag te hebben. Ook zijn lever en lymfeklieren waren aangetast. Na twee operaties was de kanker onder controle. Omdat hij minstens vijf maanden uit de running zou zijn, besloot William zijn truck, een Volvo FH die van alle mogelijke toeters en bellen was voorzien, terug te geven aan de lease. „Een verschrikkelijk moeilijk moment”, zegt hij daarover. „Ik heb gejankt, gejankt, gejankt.”
Gelukkig kon hij begin dit jaar weer aan het werk: in loondienst bij Cornelissen. Na zes weken begon hij echter weer last te krijgen en bleek dat de kanker terug was. In april volgde er een operatie en een gesprek met de arts. De lever was zodanig aangetast dat er geen behandeling meer mogelijk was. „U bent ongeneeslijk ziek”, was de mededeling van de arts. „U heeft hoogstens nog twintig maanden te leven.”
Lees verder onder de foto’s.
-
- William van Ravestein mag een week lang door Nederland rijden met de combinatie van Cornelissen.
-
- Samen met zijn vrouw Eveline maakt William een tussenstop bij Frans op den Bult.
Op het leven
William onderging maar liefst zes chemobehandelingen, maar die hebben alleen tot doel de kanker te vertragen. „Je wordt er wel erg ziek van”, aldus William. Een paar weken geleden heeft hij op zondagmiddag al zijn vrienden en collega’s uitgenodigd. „Om te proosten op het leven”, zoals William het noemt. „Ik heb nu de neiging terug te kijken op mijn leven en de mooie momenten opnieuw te beleven. Ik moet zeggen dat ik nergens spijt van heb, ook niet dat ik eigenrijder ben geworden en het daardoor tijdens de crisis in 2009 heel erg moeilijk heb gehad”, aldus William. „Mijn boodschap aan iedereen in het transport: leef je leven zoals jij denkt dat goed is. Maak je dromen waar en pak de kansen die je krijgt.”
Deze week voelt hij zich goed genoeg om nog een paar dagen met een truck te rijden, samen met zijn vrouw Eveline. Dat was een vurige wens. Hij hoeft nergens te laden of te lossen, maar mag een soort roadtrip maken om plekken te bezoeken die een rol in zijn leven hebben gespeeld. „Vannacht slapen we bij Frans op den Bult, morgen rijden we via Giethoorn, Groningen en de Afsluitdijk naar Den Oever. Daar wil ik bij De Zingende Wielen nog een keer een frietje frikandel bestellen en een paar oude vrienden bezoeken.”
Het is een soort afscheidstrip. In november wacht waarschijnlijk weer een serie chemokuren. William van Ravestein weet nog niet of hij die wil ondergaan. „Je blijft er iets langer door leven, maar wordt er een ander mens door. En ik wil graag mezelf blijven.”
De oplegger van Cornelissen wordt ook gebruikt bij de Alpe d’HuZes.
Tekst en foto’s: Bert Mateboer
