Eindelijk zijn de wegrestaurants weer open en kunnen we genieten van verse koffie tijdens onze welverdiende pauzes onderweg. Die wegrestaurants kijken natuurlijk uit naar jullie bezoek. Samen met een aantal van hen hebben we voor Truckstar Roadcardhouders ‘het tweede bakkie gratis’ weer nieuw leven ingeblazen. In deze Truckstar zie je waar je daarvoor terechtkunt. En ook al zijn de strengste coronamaatregelen nu verleden tijd, het Truckstar Festival zal ook dit jaar in zijn oude vertrouwde vorm niet kunnen doorgaan. Maar de verkiezing van de Mooiste Truck van Nederland slaan we ook nu, net als in 2020, niet over. Ondertussen zijn de punten geteld en de genomineerden bekend. We stellen ze alle 24 aan je voor.
Nu we niet met z’n allen het laatste weekend van juli naar Assen gaan, hebben we wat vrijetijd over. Die kun je nu prima vullen met het oplossen van de puzzels die we voor je verzameld hebben in een uitneembare bijlage. Verder is er natuurlijk weer heel wat te lezen, zoals de Truckstar rijdt ’m zelf, die anders dan verwacht verliep. Ook lees je alles over de rit van Werner en Frans met voetbalveldjes voor Lesbos, maak je kennis met het Firemen Dakarteam en komen we te weten waarom de Britse blikvanger op Nederlands kenteken staat.
Dit en nog veel meer, zie ook de uitgebreide preview hieronder, lees je in Truckstar nummer 8, die je nu online of in de winkel kunt kopen. Maar wil je nooit meer iets missen, word dan abonnee – dan vind je alle nummers van Truckstar gewoon in de brievenbus.
Grijnzend naar Zweden
Op het programma staat een rit met de Scania 770S V8 van Amsterdam naar Stockholm. Het is de sterkste in serie geproduceerde truck die er in Europa te koop is en dat laat hij ons deze rit wel merken. De V8 blijkt volstrekt geen moeite te hebben met de veertig ton die onze combinatie op de weg zet. Met het grootste gemak sleurt hij ons de hellingen op en laat hij ons versnellen als dat bij een baanwissel nodig is. Het is een heerlijke metgezel voor de 1.577 kilometer naar het plaatsje Södertälje bij Stockholm. Aan het begin weten we nog niet dat ons met deze truck ook een minder leuke gebeurtenis te wachten staat…
Verrassende vijfasser
„Ik ben altijd al gek van vrachtwagens geweest”, zegt Sjors Deken, zoon van moeder Van der Bel en inmiddels de vierde generatie. „Toen ik hier begon, hadden we twee MAN 8×4-trucks rijden. De rest van het transportwerk werd uitbesteed. Dat kon anders, vond ik, en ik wist mijn vader te overtuigen. Uiteindelijk kochten we een gebruikte 143 torpedo met een hoog Estepe-dak. Er volgden nog wat gebruikte Scania’s, waarvan er nu twee in ere worden gehouden als klassieker.’’ Nu het machinepark qua leeftijd op orde is, schaft Sjors ook nieuwe trucks aan. De FH16 was één van de eerste.
De zwarte ‘verlosser’ uit Nijverdal
Wilco Kleinlangevelsloo had niet zoveel met Mercedes, maar met zijn nieuwe Actros 2745 6×2 is hij wel heel blij. Op een zomerse vrijdag in juni steekt Wilco met zijn spiegelloze Benz bij Venebrugge de grens over. Ineens rijden we op de smalle L43 op een stuk Duits grondgebied dat als een taartpunt Nederland insnijdt. Op deze weg sneuvelde al menig truckspiegel. Wilco wijst op sporen in de berm van vrachtwagens die elkaar ternauwernood konden ontwijken. Maar met zijn MirrorCam hoeft hij niet bang te zijn dat zijn spiegel eraf wordt gereden.
Old skool-potpourri
Het wagenpark van het Belgische TransconR bestaat voornamelijk uit old skool Zweedse trucks. Ook al is geen enkele auto hetzelfde, elke auto is een plaatje. De trucks hebben de kleuren wit, groen en zwart gemeen, maar daarmee houden de overeenkomsten wel op. Het is een bewuste keuze van eigenaar en chauffeur Joeri Verwaest. „Ze hebben allemaal dezelfde kleurschakering, maar toch heeft elke auto zijn eigen touch”, zegt hij. „Dat komt door de chauffeur, die inspraak heeft bij de opbouw. Wij sturen alleen bij waar het nodig is.”
Het groene monster
Woest brullend doemt in de verte een stofwolk op met een legergroene Scania ervoor. Het brede bospad op het immense verkeersoefenterrein bestaat uit mul zand, maar het apparaat dat snel naderbij komt, lijkt daar geen boodschap aan te hebben. Met donderend geraas komt de Scania op een onvoorstelbare snelheid langs gebulderd. Later ervaren we zelf dat 50 en zelfs 60 km/u onder deze omstandigheden haalbaar is. Daarbij geeft de truck geen krimp en ploegt hij onverstoorbaar door het mulle zand, waarbij hij zelf zijn richting lijkt te zoeken. ‘Indrukwekkend’ is het woord dat in je opkomt, terwijl je meteen beseft dat dat de lading maar voor de helft dekt.
