Internationaal: met twee Macks op een missie

Stichting Kinderen in Nood stuurt regelmatig een vrachtwagen naar Hongarije. Deze keer zelfs twee Macks. En geen gewone: het zijn Mack youngtimers uit 1989. Wij reden mee.

Je vindt het complete verhaal in Truckstar editie 12.

Op een donderdagmorgen zwaaien rond de 60 mensen twee Macks uit. Vanuit Bussum vertrekken de Amerikaanse vrachtwagens naar Hongarije. De chauffeurs zijn vrienden die met plezier ‘even’ 3.000 kilometer rijden. Als leuk uitstapje met hun hobby, maar bovenal voor het goede doel. De lading is namelijk afkomstig van Stichting Kinderen in Nood en bestaat uit hulpgoederen voor kansarme kinderen en gezinnen in Hongarije en Oekraïne. Al sinds 1990 verzorgt de stichting, die volledig op vrijwilligers draait, ongeveer tien transporten per jaar naar Oost-Europa. Meestal wordt hier een transportbedrijf voor ingehuurd en rijdt er één vrachtwagen. Maar deze keer zijn het er twee: allebei Macks uit 1989.

Volgend jaar weer
De man achter dit transport is Tjeerd van Rijn (34). Met zijn onderneming, Autobedrijf T. van Rijn, is hij al jaren sponsor van de stichting. Vorig jaar was het tweehonderdste transport en vanwege dit jubileum bood hij aan om met zijn eigen Mack een trailer naar Hongarije te brengen. Wat hij daar aantrof, raakte hem. “Het is ongelofelijk wat je ziet. Je denkt dat er geen armoede is, maar dan zie je al die mensen in slechte omstandigheden. Ook kinderen die zichtbaar hulp nodig hebben. Ik heb zelf kinderen, dus het deed me echt wel wat. Eén ding zal ik niet snel vergeten en dat is de dankbaarheid en gastvrijheid van die mensen. Echt geweldig. Ik heb toen gezegd: volgend jaar ga ik weer en dan met twee vrachtwagens.”

En zo vertrekken deze morgen met de Mack Ultra-Liner MH600 en de Mack Super-Liner RW613 richting Hongarije. Het doel voor vandaag is Oostenrijk. Via Arnhem gaan we naar de Duitse grens en daar rijden we de A3 op. Deze Autobahn zullen we de hele dag blijven volgen. Hopelijk staan er niet al te veel files, want de planning is strak. De volgende dag worden we namelijk aan het eind van de middag al verwacht op ons eerste losadres in Tiszaderzs: een dorp met 1.387 inwoners op 150 kilometer ten oosten van Boedapest. Daarom rijden we met dubbele bemanning. Naast Tjeerd en deze verslaggever zijn dat Paul Wallenburg (40) en Hendrik-Jan van Loo (43).

Oorspronkelijke staat
Beide vrachtwagens hebben 350 pk vermogen tot hun beschikking en zijn uitgerust met een ongesynchroniseerde versnellingsbak. Ze verkeren nog geheel in oorspronkelijke staat. Alleen de spiegels op de Ultra-Liner zijn vervangen: in de originele, platte Mack-spiegels zie je namelijk heel weinig en dat vindt de Nederlandse wetgever niet prettig. De huidige spiegels komen van een Scania. Ook de huidige brandstoftank onder de Super-Liner zat er eerst niet onder. Achter de originele tank hing nog een reservewiel. Om esthetische reden is hier voor in de plaats een brandstoftank gekomen met een inhoud van maar liefst 1.500 liter.

De rit verloopt voorspoedig en aan het eind van de middag begint het chauffeurs-gepuzzel. Aan de rijtijden ligt het niet, die hebben we voldoende. Dit keer is het een rijverbod voor ‘vervuilende’ vrachtwagens dat ons aan de kant zet. Na 22.00 uur mag je met een vrachtwagen met minder dan Euro 6 niet meer door Oostenrijk rijden. Dan moeten we dus bij ons hotel staan, want alleen in de Ultra-Liner zit één bedje. In de ruime sleeper van de Super-Liner staat een driezitsbank uit een bestelwagen. Als Tjeerd met zijn gezin op vakantie gaat, zitten hier zijn drie kinderen op. Daarom moeten we elke avond op zoek gaan naar een hotel. Vanavond vinden we er een net over de grens in Oostenrijk. Met een klein beetje manoeuvreren lukt het om ook de vrachtwagens een plekje voor de nacht te bezorgen.

Brief van de minister
De volgende morgen zijn we getuige van een schitterende zonsopkomst. Het uitzicht over Wenen vanaf de A1 is geweldig. Zonder problemen rijden we naar de grens. Die kunnen we passeren zonder ons druk te maken om de tol, want Hendrik-Jan heeft een brief op zak van niemand minder dan Sándor Pintér – de machtige minister van binnenlandse zaken in Hongarije. In de brief verklaart de minister hoogstpersoonlijk dat deze twee Nederlandse Macks geheel tolvrij door Hongarije mogen rijden.

Verlaten dorp
Na een reis van 1.600 kilometer rijden we om iets over 17.00 uur het kleine dorpje Tiszaderzs binnen. Hier zouden ergens 25 mensen klaar staan om een trailer te lossen, maar het dorpje lijkt verlaten. Dan zien we in de achteruitkijkspiegels een man achter de kerk vandaan komen. Hij zwaait met zijn armen. We zijn op de juiste plek en hoeven alleen even achteruit het straatje naast de kerk in te draaien. Daar staan zeker veertig mensen met een kleurrijk spandoek op ons te wachten.

Het lossen begint al snel. Via een ‘treintje’ geven de mensen de zakken met kleren aan elkaar door en via een open raam worden ze naar binnen getild. Grote spullen worden direct op een klaarstaande kar gezet. Het gaat in sneltreinvaart en binnen een uur is de trailer helemaal leeg. Voordat we weer kunnen vertrekken, komt de burgemeester aanfietsen met vier tasjes, bungelend aan haar stuur. Ze is ons heel, heel erg dankbaar – daar komt het op neer. En overhandigt ons, begeleid door een dikke zoen, een tas met aardigheidjes uit de omgeving van Tiszaderzs.

Toeristen in Praag
Zondag om 13.00 uur gaat ook in Tsjechië een rijverbod in. We hebben een geschikt hotel gevonden net voorbij Praag. Maandagmorgen hebben we dus geen last van de ochtendspits bij de stad. Wat ook prettig is: vanaf het hotel rijden we in 20 minuten per taxi naar het centrum van de Tsjechische hoofdstad. Als volleerde toeristen lopen we over de Karelsbrug en drinken een biertje aan de oever van de Moldau. Een mooie afsluiting van een, tot nu toe, geslaagde rit.

Na een voedzaam ontbijt beginnen we de volgende morgen aan de 850 kilometer lange rit terug naar Nederland. Als we de snelweg opdraaien, zien we aan de andere kant een enorme file richting Praag staan. Geluk met files hebben we de hele dag. Op de hele terugweg naar Nederland komen we er niet één keer in te staan. Tot onze eigen verbazing staan we al aan het begin van de avond bij de Tweede Steeg in Amersfoort. Nog één keer samen een hapje eten – zonder palinka! – en dan komt er een einde aan deze geslaagde noodhulprit van ruim 3.000 kilometer lengte.

Het hele verhaal over deze bijzondere missie lees je in Truckstar 12. Nooit meer een verhaal missen? Word dan abonnee!