De vrouwen van Millenaar & van Schaik maken samen veel lol en hebben plezier in hun werk. Het zijn prima chauffeurs, vindt iedereen, op een klein clubje narrige mannen na.
Het bedrijf Millenaar & van Schaik is letterlijk gevestigd aan het eind van een startbaan van Schiphol. Elke paar minuten komt er een vliegtuig over. Het lawaai van de jets verstomt echter bij het gezellige gekwebbel van zeven vrouwelijke chauffeurs. In de kantine vertellen ze honderduit over hun werk en hun leven als chauffeur. Stuk voor stuk vinden ze dat ze het mooiste vak op aarde hebben. Dat ze als vrouw in een mannenwereld leven, nemen ze op de koop toe.
De dames zijn vooral gek op uitdagingen, zoals Jennifer. „Ik vind het geweldig werk”, vertelt ze. “Het is gevarieerd en we hebben leuke collega’s. Je komt overal en nergens en ik vind het pas echt leuk als het moeilijk wordt. Zo moest ik eens drie kilometer achteruit op een smal dijkje met aan beide kanten water. Als ik mis zou sturen, zou ik in de sloot belanden. Die spanning, dat je niet terug kunt en geen ‘nee’ kunt zeggen, dat maakt het mooi.”
Suzanne Looijen (34) komt uit Velserbroek en rijdt op een Scania R410 met een kipper-oplegger. Ze is vijf jaar chauffeur en koos voor dit beroep toen ze anderhalf jaar werkloos was. In haar familie zitten geen chauffeurs. “Ik werd nergens aangenomen. Het was crisis en er waren allerlei subsidies voor jongeren, maar ik was net te oud om daarvoor in aanmerking te komen. En toen kwam ik bij Randstad. Ik twijfelde tussen de mobiele kraan of de vrachtwagen. Het werd dat laatste.”
Romy Woering (22) komt uit Leiden en heeft een DAF XF 460 Euro 6 met een kipperoplegger. Als meisje wilde ze graag dierenarts worden. “Daar heb ik het niveau alleen niet voor en ook niet het geduld om zo lang op school te zitten. Mijn vader is automonteur en ik ben opgegroeid in de grote Amerikanen, dus werd ik ook automonteur. Toen kreeg ik een vriend die chauffeur was en dat vak vond ik wel erg leuk. Later kwam ik er pas achter dat er best veel chauffeurs in mijn familie zitten.”
Laura Vessies (24) woont in Assendelft en heeft een Volvo FMX 10×4-kipper. Ze is opgeleid in de evenementenbranche. Nadat ze klaar was met haar opleiding wilde ze snel aan het werk en vond een tijdelijk baantje op een Iveco-busje. “Ik moest groente rondbrengen en dat vond ik best leuk werk. wilde echter groter en dus heb ik mijn C gehaald en de overstap gemaakt. Ik kende het vak wel, want een oom van mij is chauffeur”, aldus Laura. Inmiddels rijdt ze alweer twee jaar op een grote, stoere vrachtwagen.
Silvana Appel (24) komt uit Noord-Scharwoude en heeft een Scania R410 met een kipper-oplegger. Behalve dat ze het normale werk doet, rijdt ze af en toe containers met cacaobonen. Ook Silvana wist van jongs af aan dat ze chauffeur wilde worden. “Mijn vader is het ook. Ik ging in de vakanties altijd met hem mee. Vanaf mijn dertiende wist ik dat ik dat ook wilde. Daar komt bij dat het crisis was toen ik een vak moest kiezen op school. En transport staat nooit stil, dus dat is dan een slimme keuze.”
Melanie Onderwater (32) woont in Katwijk en rijdt met een DAF XF 460 Euro 6 met een kipperoplegger. Als er in de wegenbouw even wat minder werk is, rijdt Melanie met bloemen. Ze zit al veertien jaar in het vak. “Mijn vader is geen chauffeur, mijn opa wel. Ik was vijf jaar oud toen ik de eerste keer met hem mee ging. Hij reed op een kipper. Ik was nog maar een kleuter, maar toen ik hem zag kippen, wist ik gelijk: dit is het. Ik heb de opleiding gedaan en ik heb nog geen dag spijt gehad.”
Jennifer Egberts (20) woont in Rijnsburg vlakbij de veiling en rijdt een Volvo FMX 10×4. Ze komt uit een groot samengesteld gezin. “Eén van mijn broers was op de veiling en ik ging er kijken. Ik was dertien en vanaf die dag wilde ik chauffeur worden. Ik ben opgeleid als beveiliger. Dat leek me een gemakkelijke opleiding, maar dat viel tegen. Vervolgens heb ik zelf mijn rijbewijs betaald. Ik reed eerst met bloemen naar België, maar ik wilde heel graag hier werken. Na drie maanden lukte dat.”
Jade Breukers (24) komt uit Zandvoort en heeft een Scania R410 met een schuiftrailer. Dat is een soort walkingfloor die wordt ingezet op plekken waar je niet kunt kippen, zoals in tunnels. Jade is vijf jaar chauffeur. “Ik ben opgeleid in het toerisme, maar dat was totaal de verkeerde kant. Mijn vader is chauffeur en een zusje vroeg waarom ik ook die kant niet op zou gaan. Mijn vader werkt hier en dat wilde ik ook. Ze wilden echter een chauffeur met ervaring en dus heb ik eerst twee jaar distributie gedaan.”
Wegenbouw
Millenaar & van Schaik is een grote speler in de wegenbouw. De gele vrachtwagens vervoeren asfalt, maar ook menggranulaat, puin, zand en grind. Omdat er vaak ’s nachts en in het weekend aan de weg wordt gewerkt, zijn de dames 24/7 inzetbaar. In de winter wordt een deel van de 105 auto’s van het bedrijf ingezet voor het sneeuwvrij houden van wegen. In samenwerking met Rijkswaterstaat worden er dan schuivers en strooiers op de asfaltwagens gebouwd.
Als je aan de zeven dames vraagt of ze leuk werk hebben, krijg je uit evenzoveel kelen een welgemeend ‘ja’ te horen. Ze roemen de sfeer bij het bedrijf en de afwisseling in het werk, maar ook het stoere van de wegenbouw en de auto’s
Narrige mannen
Een klein clubje mannen in de transportwereld blijft vooroordelen hebben over vrouwen. Onterecht, vindt Romy. “Ik rijd met kunstwimpers en nepnagels”, zegt ze. “Daar krijg ik wel eens opmerkingen over, bijvoorbeeld dat ik beter ander werk kan gaan doen. Maar wat maakt het nu uit als er een nagel breekt? Dan plak ik er toch gewoon een nieuwe op.” Suzanne is vooral blij met het grote aantal vrouwen bij Millenaar & van Schaik, omdat het zorgt voor een neutralere en veelzijdiger werksfeer.
En dan is er nog de ‘woman’s touch’. “Veel van ons hebben roze gordijntjes en zelf heb ik een roze tunnelmat”, zegt Silvana daarover. Als je geluk hebt, kun je haar ook tegenkomen met haar roze bouwhelm. “Als je in de distributie rijdt, kun je af en toe nog een leuk truitje aan, maar wij lopen in mannenbroeken.”
Dan is er nog dat andere ‘vrouwending’. Silvana wil dolgraag kinderen, maar de onregelmatige diensten gaan niet goed samen met jong grut. En dus stapte ze over naar de planning. “Ik kreeg die kans van het bedrijf”, vertelt ze. “Ik heb het een half jaar gedaan, maar dat was het toch niet. Nu nu zit ik gelukkig weer op de auto.”
Lees het complete bedrijfsportret in Truckstar editie 13.
Een ratjetoe aan merken en typen, maar alles voor het asfalt bij Millenaar & van Schaik.
Tekst en foto’s: Marc van Rossum du Chattel
