De eerste Volvo FH16 met 700 pk was een sensatie en tegelijkertijd een nieuwe mijlpaal in de vermogensrace. Inmiddels heeft Scania zijn Zweedse concurrent alweer afgetroefd. Evengoed is de FH16 700 een gigant. Alle reden dus voor een Truckstar Praktijktest.
Volvo hoort al jaren bij de koplopers van als het om trucks met veel vermogen gaat. Daarbij bleef het merk altijd de zescilinder lijnmotor trouw. Dit in tegenstelling tot de V8-machines waarvan MAN, Mercedes-Benz en Scania zich in het topsegment bedienen. En ook het grote aantal paardenkrachten van deze Volvo FH16 komt uit zes cilinders in lijn. Een flinke zespitter, dat wel. Met een cilinderinhoud van 16,1 liter is de Volvo D16G700 Euro 5-motor in elk opzicht indrukwekkend. Naast 700 pk (515 kW), beschikbaar tussen 1.550 en 1.800 toeren, geeft hij ook een geweldig koppel af van 3.150 Nm (dit tussen 1.000 en 1.550 omwentelingen). De andere cijfers zijn evenmin kinderachtig. Zo gaat er, inclusief filters, een plas olie in het motorblok van 42 liter die slechts eens in de 100.000 km ververst moet worden. Volvo gebruikt SCR-techniek om aan Euro 5 te voldoen en dat betekent dus AdBlue tanken, maar in dit segment geldt dat voor alle merken. Achter de zware motor staat een automatisch schakelende I-Shift ATO3112D versnellingsbak geschikt voor combinaties met een treingewicht tot 60 ton. Dit is een elektronisch gestuurde splitter- en rangebak met twaalf gangen met overdrive, met de mogelijkheid om zelf in te grijpen.
VEB+
Onze testtruck heeft geen retarder, waardoor we op de testroute door de Ardennen aangewezen zijn op de VEB+ motorrem. De afkorting staat voor Volvo Engine Brake Plus. Deze levert 425 Nm remvermogen bij 2.200 toeren en dat maakt een retarder eigenlijk overbodig. Natuurlijk zijn er toepassingen waarbij zo’n hydraulische rem toch nuttig kan zijn, maar de VEB+ is doorgaans echt voldoende. Even je rijstijl aanpassen en erop anticiperen, dan is er geen vuiltje aan de lucht – merken we als we onze motorremtest doen. Je moet iets langzamer beginnen met afdalen, dan is er helemaal niks aan de hand. De werking van de VEB+ is gebaseerd op het samenspel tussen de uitlaatgasdrukregelaar (EPG) en Volvo’s gepatenteerde compressierem. Met een nokkenas, voorzien van een speciaal profiel en vier tuimelaars, kan de gasdruk in de cilinders worden geregeld. Hiermee is het mogelijk een behoorlijke overdruk op te bouwen. Als gevolg daarvan wordt het remeffect op de cilinders gemaximaliseerd en dat zorgt voor een uitzonderlijk hoog remvermogen over het hele toerenbereik. Ideaal is dat de VEB+ motorrem ook in combinatie met de cruise control werkt en dat rijdt supercomfortabel. Zoals gezegd: eigenlijk maakt dit systeem een retarder overbodig of je moet iedere dag met zware lading door een bergachtig gebied rijden.
I-Roll
Volvo zet I-Roll in om het verbruik te verlagen. Wie met deze auto op de cruise control rijdt en de motorrem op standje ‘automaat’ heeft, merkt dat het toerental regelmatig terugvalt naar stationair. Dat gebeurt als het motormanagement signaleert dat er geen vermogen nodig is, bijvoorbeeld op een licht aflopend vals plat. De bak schakelt dan over naar neutraal, waardoor de wrijvingsweerstand van de aandrijflijn daalt. Tot zover te begrijpen, maar onze testtruck gaat nog een stap verder. Volvo’s technici hebben namelijk berekend dat een kilometer of twee langzamer rijden nog meer scheelt. In de praktijk daalt de ingestelde snelheid van 85 km/h met de I-Roll tot 83 of zelfs 82 km/h. Daarna wordt hij met een dot gas automatisch weer verhoogd tot 85 km/h. Wij kunnen ons nauwelijks indenken dat dit zuiniger rijdt dan een constante snelheid, maar daarnaast is het behoorlijk irritant. Het zorgt voor een wat onvoorstelbaar rijgedrag vol tempowisselingen, die hinderlijk moeten zijn voor de collega’s achter ons. In het testlab mag I-Roll aan de verwachtingen voldoen, wij konden er niet aan wennen. Weliswaar kun je I-Roll uitschakelen, maar daarvoor bouwt de fabrikant het niet in. Misschien was het onrustige rijkarakter van onze FH16 met ingeschakelde I-Roll een softwarekwestie. Wij zien liever een direct-drive achteras voor de FH16. Dat scheelt niet alleen in het verbruik, maar ook in het eigen gewicht. Overigens is het verbruik helemaal geen probleem. Sterker nog, voor een truck met zoveel vermogen is het verbruik met rond de dertig liter op de honderd kilometer op de vlakke weg zelfs heel erg netjes te noemen.
Ikea
Het interieur van de laatste uitvoering van de FH-serie is inmiddels bekend. Bij onze testtruck heeft Volvo het bovenbed weggelaten, waardoor er op het oog meer leefruimte is. In de praktijk houdt het echter niet over. Voor één man goed te doen, met zijn tweeën al gauw benauwend. Trouwens, mét bovenbed wordt het daar weer erg krap in verband met de bovenkasten. Ook de indeling onder het bed is matig. Zo zit de koelkast aan de verkeerde kant om ruimte te maken voor de bediening van de I-Shift. Ook hangen er accessoires aan de aluminium rail die voorlangs het bed langs loopt: een lectuurmandje, een flessenhouder, een bakje voor weet ik wat en zelfs een tafeltje. Het ziet er hartstikke leuk uit en doet ons denken aan het al even Zweedse Ikea, maar praktisch zijn deze voorzieningen niet. Als je namelijk een lade wilt openen, dan zitten die dingen in de weg en dus moet je ze telkens verhangen of weghalen. De schuiflade van de koelkast zit toch al wat te ver weg en dan moet je eerst ook nog de krantenbak demonteren. Het in elkaar zetten van het leestafeltje is bovendien een tijdrovende klus en als het gerief eenmaal in elkaar zit, is het nogal gammel. De draaistoel is een wat gecompliceerd apparaat dat in de relaxstand de toegang tot de koelkast blokkeert. Met wat geschuif kun je vanuit de gedraaide stoel wel uit de voeten met het schrijftafeltje, mits je benen niet te lang zijn. Ook met het (overigens prima) onderbed is iets aan de hand. Het hoofdeinde kan wel omhoog, maar het zit aan de rechterkant van de cabine. Voor heel veel chauffeurs is dat de kant van het voeteneind… Stuk voor stuk leuke ideeën, maar in de huidige FH-cabine komen ze niet goed tot hun recht. Er zal nog heel wat gesleuteld moeten worden voordat ruimte, ergonomie en functionaliteit in evenwicht zijn.
Ardennen
Natuurlijk verheugen we ons op de rit door de Ardennen met deze geweldenaar. Voor het vertrek moeten we echter eerst even blazen op de alcoholtester. Volvo levert hem voor een meerprijs van ruim 2.000 euro en eigenlijk vonden we het altijd onzin, maar helaas zien we steeds vaker krantenberichten waaruit het tegendeel blijkt. In ieder geval helpt zo’n ding om bij voorbaat iedere verdenking van alcoholgebruik uit te sluiten. Het pilsje dat we de vorige avond nuttigden, is gelukkig verdampt en de Volvo slaat vlot aan. De omstandigheden zijn perfect: mooi zonnig, warm weer en de dikke zespitter bromt van tevredenheid als de eerste bergen zich aandienen. Waar anderen naar boven sukkelen, denderen wij met dik zeventig kilometer per uur omhoog. Eigenlijk zijn dit van die momenten waarop we het jammer vinden dat het totaalgewicht niet achterop de oplegger staat. Alles wat ons bijhoudt, rijdt namelijk met een asje van de vloer maar met veertig ton treingewicht is het heel andere koek. Opletten is het wel met de ACC. De actieve cruise control reageert op langzame voertuigen en past de snelheid daarop aan. Je kunt de ACC overrulen door op het gas te stappen, maar dan moet je wel bij de les blijven. Tijdens de klimtest doet de Volvo 49,77 seconden over een kilometer en dat is goed voor exact 70 km/h. De motor draait op dat moment 1.620 toeren met de I-Shift in de tiende versnelling. Zelf zou de Volvo het graag een stapje teruggaan, maar wij hebben besloten het gas eens flink in te trappen. Zuinig of snel, dat is de keuze, maar je koopt tenslotte geen truck met 700 pk aan boord om dan te gaan zitten knijen.
Conclusie
De FH16 700 is al lang geen onbekende meer, maar het is een aangenaam weerzien. Zoveel kracht en souplesse uit een zespitter is indrukwekkend en daarbij zet de Volvo ook nog een keurig verbruik neer! We schreven het al eerder, deze auto heeft niet de ruimste cabine, maar wie alleen op pad is heeft voldoende leefruimte aan boord. Is deze FH16 met zijn vermogen van 700 pk een typische eigenrijdersauto? Misschien wel, maar volgens de financiële sector klimt het transport langzaam uit het dal en dan zou de belangstelling voor dit model wel eens groter kunnen zijn dan aanvankelijk gedacht. Want met zijn 700 pk en de nodige aanpassingen en configuraties is deze Volvo FH16 niet alleen in het internationale transport, maar ook daarbuiten prima inzetbaar. Wel moeten ze bij Volvo nog eens kritisch door de cabine lopen en al die goedbedoelde voorzieningen onder de loep nemen. Sommige accessoires staan schitterend in de folder maar blijken in de praktijk een sta in de weg te zijn of niet echt te voldoen. En dan dat in hoogte verstelbare hoofdeinde van het onderbed. Alle chauffeurs die op bezoek kwamen in ‘onze’ FH16, waren het erover eens dat je met je hoofd aan de kant van de bestuurdersstoel slaapt en niet rechts. Diezelfde mening was ook een aantal nieuwsgierige buitenlandse chauffeurs toegedaan. Afgezien van die paar punten van kritiek mag je evengoed gezien worden in deze indrukwekkende Volvo. Zeker weten!
Pluspunten
1. Enorm vermogen
2. Fraaie uitstraling
3. Afwerking interieur
Minpunten
1. Bereikbaarheid koelkast
2. Bed verkeerd om
3. Beperkte leefruimte
