Throwback: de iconische Kikker Mobiel
Truckstars Throwback Thursday! Op donderdag duiken we graag onze rijke geschiedenis in. Ditmaal belanden we in het jaar 2010 en gaan we terug naar Truckstar nummer 12 van dat jaar. Het klinkt misschien nog niet als heel lang geleden, maar het is toch alweer 10 jaar terug dat deze Truckstar met het verhaal over de Kikker Mobiel verscheen.
In 2010 vierde Truckstar net als in 2020 een jubileum. Destijds bestonden we, vanzelfsprekend, 30 jaar en vierden dat onder andere met de rubriek ‘Oude Bekende’. We blikten terug op de Kikker Mobiel. Lees hieronder het verhaal uit Truckstar 12-2010.
Dit artikel komt uit het Truckstar archief van 2010. Beschreven informatie en/of andere zaken kunnen ondertussen achterhaald zijn.
Niet kwakend, maar grommend verplaatst het fenomeen zich door de Lopikse dreven. Al dertig jaar zwaaien de inwoners naar de ‘Kikker Mobiel’ wanneer die weer vroeg in de morgen vertrekt om zijn kostje te verdienen. Het is allemaal te danken aan eigenrijder Wim de Bruyn die, lang voor de brommobiel in zwang kwam, de roffelende kikkermobiel introduceerde in het anders zo rustige dorp. Het enige verschil met vroeger is dat Wim nu zelf niet meer achter het stuur zit. Sinds 2001 is plaatsgenoot Geert van den Broek, die ooit als chauffeur voor Wim werkte, de trotse eigenaar van de Scania T143M met de mysterieuze naam.
Harde werkers
Het verhaal van de Kikker Mobiel begint in 1981. Wim de Bruyn was toen al vijf jaar eigenrijder. De nu 59-jarige Lopiker vertelt: “Ik kom uit een echte chauffeursfamilie. Nog altijd zijn diverse broers en neven van mij volop actief in het wegtransport. Zelfs tot in Australië toe. Mijn vader heeft in de jaren ’30 samen met zijn broers Gijs, Jan en Willem het bedrijf opgezet. Met een trekschuit onderhielden ze een dienst tussen IJsselstein en Schoonhoven. Eerst sjorden ze zelf aan de boot, later kwam er een sterk paard voor. De vracht bestond voornamelijk uit zand, grind en wilgenteen. Soms voeren ze ook op Nieuwegein of Houten en toen er een motorschip kwam, helemaal naar Wijk bij Duurstede. Zo’n tocht kon wel een week duren!”
Nu verkrijgbaar: In samenwerking met Tekno brengen wij deze iconische Kikker Mobiel als schaalmodel (1:50) op de markt. Wees er snel bij, want op = op!
Een jaar of wat later kochten de broers hun eerste Ford vrachtauto en vervolgens een tweede en een derde. Toen Van Loon in Vreeswijk in 1977 aanbood het bedrijf te kopen ging de familie met dit voorstel akkoord. Wim besloot als eigenrijder verder te gaan, als vaste charter voor Van Loon. Omdat Wed. J. de Bruyn overal goed bekend stond, bleven de trucks onder dezelfde naam en in de vertrouwde kleuren rijden.
Eigenrijder
Wims eerste trekker was een Scania 141 torpedo van een jaar oud en met een vette V8, want daar reed hij bij het familiebedrijf ook op. “Er gaat niets boven het geluid van een dikke achtcilinder. Het is gewoon muziek voor je oren. Mijn tweede auto was ook weer een Scania V8, maar dan een LB141 Super. Die frontstuurtrekker kocht ik nieuw in 1978. Het bleek een prima kar. Ik had hem helemaal opgesierd met onder andere luchthoorns, verstralers, twee Holland Ducks en een airco op het dak. Dat laatste was toen nog niet standaard en pure luxe.
Ik stond bekend als de ‘Kikker Mobiel’. Dat kwam door mijn moeder. Zij is van huis uit een Renes. Die familie had als bijnaam ‘de kikkers’, omdat ze vroeger vaak aan de waterkant te vinden waren. Ik vond het wel leuk om achter op de tank van mijn bulktrailer een grote groene kikker te schilderen. Al gauw hadden de collega’s het toen over de ‘Kikker Mobiel’ en die naam is altijd blijven hangen.”
Achterop de bulktrailer siert een kikker.
V8 torpedo’s
Op de truckfestivals die zo’n dertig jaar geleden voor het eerst gehouden werden, reed Wim zich met zijn dikke Scania V8 trekkers regelmatig in de prijzen. Het hielp dat hij nooit met oud materiaal hoefde te rijden. Er was voldoende werk in het bulktransport en hij liet het geld gemakkelijk rollen als het om de aanschaf van een nieuwe truck ging. “Na de LB141 kocht ik in 1981 een T142H 6×2 trekker. Zo’n ‘neus’ vond ik mooier dan een frontstuur. Omdat ik het transportbedrijf wilde uitbouwen, ontwierp ik mijn eigen kleuren. Dat werd wit met rood en zwarte en grijze strepen.
Hoewel ik voor Wed J. de Bruyn bleef rijden, kwam er ook een nieuwe naam op de deur: Wida Transport. Daarin zaten twee letters van mijn naam en twee van mijn dochter Diana. Met de opgeknapte bulktrailer erachter was het een prachtig spulletje.” Dat vonden ze op het Truckstar Festival dat in 1981 op het circuit van Zandvoort gehouden werd ook, want de ‘Kikker Mobiel’ werd unaniem tot ‘mooiste van Nederland’ gekozen in de categorie Eigenrijders.
Tweede chauffeur
In de jaren 90 kocht Wim er een tweede Scania bij en die 112 frontstuurtrekker werd ingezet voor het vaste werk dat De Bruyn wist binnen te halen bij Isotank in Opijnen. “Ik heb ook nog kort een andere 142 gehad waar een kipper achter hing. Maar die is op een kwade dag omgevallen.” Wim wordt daar niet graag aan herinnerd en vervolgt snel: “In 1988 ruilde ik mijn oude torpedo in voor een nieuwe T142H met Estepe dak. Erachter kwam een nieuwe Gofa bulktrailer met een tien tons gestuurde derde as. Bij elkaar een span om trots op te zijn.”
Aanvankelijk reed De Bruyn er zelf op. Maar toen in 1990 plaatsgenoot Geert van den Broek de gelederen kwam versterken kreeg die de tweede generatie ‘Kikker Mobiel’ onder zijn hoede. Wim bleef met de frontstuur de ritten voor Isotank doen. Het werk beviel Geert van den Broek prima en hij was net zo zuinig op de Kikker Mobiel als Wim zelf. Wel neemt het laden en lossen van de bulkstoffen nogal wat tijd in beslag. Voor Geert altijd een mooie gelegenheid om de auto te poetsen.
In 1992 leverde hem dat op het Truckstar Festival in Assen de hoofdprijs op. Geert: “Voor mij als jonge gast was het natuurlijk super om met de nieuwe Kikker Mobiel direct al ‘mooiste van Nederland’ te worden. Voor ik bij Wida in dienst kwam, was ik echter ook al zuinig op mijn auto. Ik reed toen bij Verweij’s Trucking in Lopik en die staan ook bekend om hun mooie materieel.”
Einde van bedrijf
Wim de Bruyn hield van jonge auto’s en in 1995 stond er alweer een nieuwe V8 op de dam. Dit keer een Scania T143M 4×2 torpedotrekker en natuurlijk met alle opties. Geert was de gelukkige die er mee mocht werken. “Ik reed toen zelf op een 113M frontstuur met bulktank. Daar vervoerde ik meel mee door de Benelux. Geert bleef met de nieuwe T143 het oude werk voor Wed. J de Bruyn doen. Een paar jaar later heb ik voor mezelf een nieuwe 124 Topline gekocht. Die was ook in de Kikker Mobiel kleuren wit, rood en zwart gespoten. En natuurlijk zaten er weer de nodige extra’s op, want ik was nog steeds trots op mijn auto’s en het werk.”
Helaas kreeg Wim rond het jaar 2000 ernstige problemen met zijn gezondheid, waardoor hij van de truck moest stappen. “Ik heb de 124 toen aan een neefje verkocht. Geert bleef het bulkwerk met de T143 doen.” Helaas moest een jaar later Wida Transport door Wims ziekte toch opgeheven worden. Geert van den Broek nam de 143 en het werk toen van Wim over. “Mijn vrouw Inge heeft vervolgens de nodige papieren om een eigen transportonderneming te beginnen gehaald. Als bedrijfsnaam kozen wij Maru Transport, wat afgeleid is van onze zoons Martijn en Rutger,” vertelt Geert.
Traditie voortgezet
De Scania 143 torpedo met de bijzondere bijnaam doet na vijftien jaar nog altijd trouwe dienst. “Op de teller staat ruim anderhalf miljoen kilometer,” zegt Geert niet zonder trots. “De motor is nog nooit los geweest, net zo min als de versnellingsbak. En de koppelingsplaten zijn ook nog dezelfde. Het enige wat in al die jaren vervangen moest worden, zijn de startmotor en de radiateur. De V8 bromt nog als een tevreden brulkikker en in de klim loopt hij menig andere wagen voorbij. De achtcilinder heb ik wel een keer laten kietelen. Die levert nu rond 480 pk.”
Toen Geert de Scania torpedo in 1995 nieuw kreeg, mocht hij hem van Wim deels zelf opbouwen. “Dat heb ik toen samen met Jan de Bruyn gedaan, een andere telg uit de familie die een eigen transportbedrijf begonnen is. Jan heeft een aantal prachtige bulktankers op de weg en werd in 2005 met een in eigen huis opgebouwde Scania R500 ‘mooiste van Nederland’.” Volgend jaar hoopt Geert zelf weer op het festival in the picture te staan. Met een glimlach op zijn gezicht zegt hij: “Ik heb net een nieuwe R500 Topline besteld en die wordt weer speciaal. Wat blijft zijn de kleuren wit, rood en zwart. Want die vind ik tijdloos en ze zien er altijd fris uit. Tenminste, als je ze goed schoon houdt. Wat er ook weer op komt is de naam Kikker Mobiel. Die traditie wil ik voortzetten. Daarnaast is mijn vrouw ook een echte Renes uit Lopik. Dus die groene kikker op de trailer laat ik ook staan. Dat is haar pasfoto, haha!”
Tekst en foto’s originele verhaal: Niels Jansen
Inmiddels staat er wederom een nieuwe Kikker Mobiel op de dam. Dit is een Scania R 650. (Foto: Vincent Broer)
Uiteraard mogen de T143 en R500 niet ontbreken. Ze zijn vereeuwigd in fraai airbrush achterop de cabine van de nieuwe aanwinst. (Foto: Vincent Broer)
Geert heb ik bij Verkade jarenlang mogen ervaren als een man die stond voor zijn werk en zijn truck.
Dank je wel Geert
Leuk verhaal!
Op zolder heb ik nog een poster hangen van de kikker mobiel. En de auto heeft mij ooit inspiratie gegeven om hem te bouwen als model.
Goed verhaal,door de kikker mobiel ben ik ook chauffeur geworden. En daar ben ik trots op.